Ένας μάγκας στον Τιτανικό!!!!

Δεν γνωρίζω αν ήταν του λαϊκού ο παππούς. Ο πατέρας λάτρευε το «Ιστορία μου αμαρτία μου» προσδοκώντας προφανώς άφεση αμαρτιών. Ο γιος ο σιτευτός πήγε σε σχολή χορού. Αφησε μουστάκι. Όχι τσιγκέλι, άρα δεν πήγε σε σχολή Τζην Κέλυ. Εμαθε ζεϊμπέκικο. Για ώρα ανάγκης. Για να έχει αυτό το λεβέντικο. Λεβεντόπαιδο. «Χόρεψε λεβεντόπαιδο». «Οπου Γιώργος και πούλημα». Το μάλαμα τα χάσαμε. Όταν μπήκε -για κακή μας ώρα- στην πολιτική, θαυμάσαμε όλοι τις χορευτικές του επιδόσεις στο ζεϊμπέκικο.
Ετσι είναι αυτά. Ξεκινάς με επιδόσεις και καταλήγεις σε δόσεις δανείου. Εδώ μπαίνει κα η Δανία. Του Νότου. Είπε. Χωρίς να κοιτάξει μια πυξίδα. Να δει κατά πού πέφτει ο Νότος. Αυτός, μόνο το Notos Gallery ξέρει. Το αποτέλεσμα γνωστό. Δεν μπήκε στο Google Translate να δει πώς γράφεται στα ελληνικά η Δανία και πέρασε τα σύνορα η Τρόικα. Σωθήκαμε. Ηρεμος πλέον ο Γιώργος, ζήτησε από τον ατζέντη του να δει το πλάνο της επόμενης περιοδείας. Διότι από μόνος του, είναι ένας θίασος. Περιοδεύων. «Σήμερα στην πόλη σας! Ο θίασος του κανενός στην υπερπαραγωγή ΕΝΑΣ ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΚΟ». Η πρεμιέρα έγινε στην Τουρκία. Τον θαύμασαν οι γείτονες! Μέχρι προτάσεις από ταβέρνες στο Μπόντρουμ δέχτηκε. Να χορεύει στα Bodrum Night. Δυστυχώς είχε φορτωμένο πρόγραμμα.
Η περιοδεία πλέον έγινε παγκόσμια. Εγινε πρόεδρος της ζεμπεϊκανής Διεθνούς. Ο Νουρέγιεφ της ζεϊμπεκιάς. Και αφού χορέψει βγάζει δίσκο. Χθες και σήμερα, εμφανίζεται στην Ελλάδα στα πλαίσια του Μεσοπρόθεσμου Φεστιβάλ Αθηνών. Ένα τεράστιο σκηνικό έχει στηθεί. Στο βάθος χιλιάδες ημιυπαίθριοι χώροι. Δεξιά πεινασμένοι συνταξιούχοι. Αριστερά το ΠΑΜΕ. Στο κέντρο 25άρηδες των 500 ευρώ και μπροστά οι απολυμένοι. Ολο αυτό πάνω σ’ ένα πλοίο. Μόνο που οι απολυμένοι θα μπατάρουν το σκάφος. Βάσει σεναρίου. Το πλοίο βουλιάζει. Η ορχήστρα Παπακωνσταντίνου συνεχίζει να παίζει. Ο Γιώργος χορεύει ασταμάτητα μέχρι να πνιγεί και ο τελευταίος. Μετά, μπαίνει στη βάρκα και φεύγει. Όχι, δεν φωνάζει «άλλος με τη βάρκα μου». Ούτε υπάρχει αλλά ούτε και θέλει κανένα.