Για την απαξιωτική συμπεριφορά μέρους της ανάξιας πολιτικής ηγεσίας προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τέκνα του Λαού, κατά κύριο λόγο αγροτικής και εργατικής καταγωγής, ευθύνη έχουν και όσοι εκ των συναδέλφων τους βρίσκονται στις κορυφές της Ιεραρχίας. Ρώτησα κάποτε άξιο πρώην Αρχηγό του ΓΕΣ, «Στρατηγέ, όταν ήσασταν άσσος στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων ποιό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο σας; Δεν ήταν το να ηγηθείτε μια μέρα του Ελληνικού Στρατού;», «Ναι», μου απάντησε συγκινημένος. Συνέχισα, «τότε, όταν φτάσατε στην κορυφή του ονείρου σας, γιατί μια μέρα, όταν κάνει η πολιτική ηγεσία τις αθλιότητες που κάνει, δεν τους πετάξατε το πηλήκιο στα μούτρα και να παραιτηθείτε καταγγέλοντας τους, για να προστατεύσετε την τιμή των στελεχών σας και του Στρατού;». Του είπα γιατί δεν το έκανε αυτός κι άλλοι, πλην ελαχίστων και κατέβασε το κεφάλι. Διότι με την πάροδο των ετών ξεχνούν το όνειρο του «άσσου», του πρωτοετή της Σχολής του Παύλου Μελά. Μετά, λόγω του τρόπου των προαγωγών αρχίζουν να πολιτεύονται. Κι ο Αξιωματικός δεν πρέπει να πολιτεύεται. Δεν πρέπει να ξεχνά αυτό που δίδασκε πχ σε έναν ταπεινό ΔΕΑ, όπως εγώ: «Πρώτα η αποστολή σου και οι άνδρες σου». Κι οι άνδρες εκτός από μισθό, υγεία κλπ, έχουν και Τιμή που χρήζει προστασίας από τον ηγήτορα. Κι όσο πλησιάζουν στην αποστρατεία, κάποιοι όχι μόνο ξεχνούν το όνειρο τους ως «άσσοι», όχι μόνο ξεχνούν την αποστολή και το προσωπικό τους αλλά κάνουν άλλα σχέδια για πολιτικές υποψηφιότητες και διευθυντικές θέσεις σε ΔΕΚΟ. Αυτό όμως πόση Τιμή έχει;
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου