Είναι γνωστό ότι, το κόστος της υγείας είναι δυσβάσταχτο ακόμη και για οικονο- μικά εύρωστα κράτη.
Διεθνώς, γίνεται προσπάθεια μείωσης των δημόσιων δαπανών για την υγεία, με ταυτόχρονη αύξηση της συμμετοχής του ασθενούς στο κόστος, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μέσω ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης.
Σημαντικό ρόλο στη μείωση των δημόσιων δαπανών έχει να παίξει το κράτος, το οποίο, πολλές φορές αφήνει ανεξέλεγκτη την εμπορία της υγειονομικής προμήθειας ή δεν κάνει ορθό σχεδιασμό κατανομής των υγειονομικών αναγκών.
Η τραγική οικονομική κατάσταση, εξανάγκασε την πολιτεία να λάβει μέτρα περιστολής των δαπανών για την υγεία, έστω και αν αυτό γίνεται με τρόπο αποσπασματικό και ισοπεδωτικό, με μόνο όφελος, μέχρι τώρα, την μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, αλλά και την εξαθλίωση της δημόσιας περίθαλψης.
Στη συγκυρία αυτή, σημαντικό ρόλο οφείλει να παίξει ο γιατρός, με την ορθολογικότερη χρήση των φαρμάκων και των εργαστηριακών εξετάσεων.
Ο κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός πολλές φορές είναι ισοπεδωτικός, άδικος και μερικές φορές επικίνδυνος.
Αντίθετα, ο αυτοέλεγχος του γιατρού, και η κριτική του στάση απέναντι στη κάθε περίπτωση ασθενούς, μπορεί να οδηγήσει σε πιο υπεύθυνο και αποτελεσματικό όφελος.
Σήμερα, πολλοί γιατροί παραγγέλλουν μια πληθώρα εργαστηριακών εξετάσεων, σαν να περιμένουν από τ’ αποτελέσματα αυτών, να θέσουν διάγνωση και όχι να επιβεβαιώσουν την κλινική διάγνωση που έχουν βάλει.
Σίγουρα, σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζει η ιατρική παιδεία των γιατρών.
Δεν είναι τυχαίο, που στην Ελλάδα λειτουργούν περισσότεροι αξονικοί και μαγνητικοί τομογράφοι, απ’ ότι στη Γερμανία.
Ο γιατρός λοιπόν, πρέπει να συνηθίσει να ζητάει εργαστηριακές εξετάσεις στοχευμένες και με ορθολογική σκέψη, υπολογίζοντας τη σχέση κόστος/όφελος
.
Την σχέση αυτή υπολογίζουν άλλες οικονομικά δυνατές χώρες, όπως οι ΗΠΑ.
Θα αναφερθώ σ’ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ο καρδιολογικός έλεγχος, σε νέους που θέλουν να κάνουν ανταγωνιστικό αθλητισμό, περιλαμβάνει, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες, το καλό ιστορικό, την καλή κλινική εξέταση και ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα
. Στην Ελλάδα σήμερα, οι περισσότεροι καρδιολόγοι πραγματοποιούν και ένα υπερηχοκαρδιογράφημα. Αντίθετα, στις ΗΠΑ, ο έλεγχος αυτός περιορίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση και ούτε το ηλεκτροκαρ-διογράφημα ή άλλη εξέταση ρουτίνας δικαιολογούνται.
Και τούτο, διότι, το κόστος που μπορεί να προκύψει, για την διερεύνηση ελαχίστων περιπτώσεων, που μπορούν να οδηγήσουν σε αιφνίδιο καρδιακό θάνατο ενός αθλητή, μετά από την υποψία που μπορούν να θέσουν τα ευρήματα μιας φτηνής εξέτασης, όπως το ηλεκτροκαρδιογρά-φημα, είναι πολύ μεγαλύτερο από το όφελος που προκύπτει από την προστασία των ατόμων αυτών.
Δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα!
Εκεί όμως, που υπάρχει για τους γιατρούς «πεδίον δόξης λαμπρόν», είναι στη συνταγογράφηση των φαρμάκων.
Είναι γνωστόν ότι, είμαστε πρωταθλητές στη πολυφαρμακία. Είμαστε πρωταθλητές στην αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών, με τις συνέπειες αυτής. Εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι, οι Έλληνες έχουν προφανώς κάποιο φυλετικό ελάττωμα, που τους κάνει επιρρεπείς σε γαστρορραγίες ή σε έλκος στομάχου.
Διότι, δεν εξηγείται αλλιώς, πώς, όλες σχεδόν οι συνταγές περιλαμβάνουν κι’ ένα φάρμακο γαστροπροστασίας.
Όπως, είναι αδιανόητο να χορηγούνται στατίνες σε ηλικιωμένα άτομα με αυξημένη χοληστερίνη, αφού έχει φροντίσει η Φύση να τους προστατεύσει από τη στεφανιαία νόσο.
Είναι λοιπόν φανερό ότι, πρέπει και οι γιατροί να συμβάλουν, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς, με την αλλαγή νοοτροπίας και σκοπιμοτήτων!, στο να βρεθεί κανένα παραπάνω πιάτο φαί για τους τόσους πεινασμένους που έχει η σημερινή κοινωνία μας, αρκεί βέβαια, η πολιτεία να σταματήσει να τους οδηγεί κι’ αυτούς στην εξαθλίωση, διότι εξαθλιωμένοι γιατροί προσφέρουν άθλια υγεία.
Δρ Νίκος Κολιόπουλος
Καρδιολόγος- Ειδικός Επεμβατικός Αρρυθμιολόγος