Το φορολογικό νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε από τη Βουλή, δεν λύνει, δυστυχώς, τα τεράστια προβλήματα της φορολογικής δικαιοσύνης και τη φοροδιαφυγής. Παραμένουν οι αδικίες, οι ανισότητες στην κατανομή των φορολογικών βαρών με μόνιμα θύματα τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αυτούς που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε ένα ευρώ από το εισόδημά τους, το οποίο, μάλιστα, φορολογείται και προκαταβολικά με κρατήσεις.
Τις αδικίες τις γνωρίζουν οι πάντες και τις αναγνωρίζουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ωστόσο, εμφανίζεται να αγνοεί και να προσπερνά το δράμα της αυξανόμενης φτώχειας, τις στερήσεις των οικογενειών, που το πενιχρό τους εισόδημα εξανεμίστηκε από τις αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές και τα χαράτσια. Κατά τα άλλα, συνεχίζονται οι τηλεοπτικές κοκορομαχίες για τη «λίστα Λαγκάρντ» και παραμερίζεται η ουσία, που είναι η έρευνα για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή.
Το μέγα ζήτημα της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της φοροαποφυγής, που είναι το υπ” αριθμόν ένα πρόβλημα της οικονομίας, αφέθηκε να αντιμετωπιστεί την άνοιξη με άλλο φορολογικό νομοσχέδιο, όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Με το «ανοιξιάτικο νομοσχέδιο»: α) Θα επεκταθούν οι ηλεκτρονικές συναλλαγές με κάρτες πληρωμών και με άλλους ηλεκτρονικούς τρόπους πληρωμής για μια ευρύτατη γκάμα συναλλαγών. β) Θα εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο, που θα περιέχει αναλυτικά στοιχεία για την ακίνητη και την κινητή περιουσία των φορολογουμένων και θα επιβληθεί ενιαίος φόρος για τα ακίνητα, στον οποίο θα ενσωματωθεί το Ειδικό Τέλος και ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας.
Από τη γενική θεωρία του «ανοιξιάτικου» νομοσχεδίου κατά της φοροδιαφυγής έως την πράξη αντιμετώπισης, δηλαδή τον εντοπισμό και τη σύλληψή της, είναι πολύ μεγάλη η απόσταση, διότι είναι ανίκανοι και αναποτελεσματικοί οι σημερινοί κρατικοί μηχανισμοί. Ο ίδιος ο υπουργός Γιάννης Στουρνάρας αναγνώρισε ότι «πάσχουμε στους ελέγχους και στις ποινές», γι” αυτό, όπως είπε, οι εφορίες θα μετατραπούν σε ελεγκτικά κέντρα με την ενίσχυση του προσωπικού ελέγχου, διασταύρωσης και είσπραξης, όπως και του προσωπικού των δικαστικών τμημάτων.
Τις αδικίες τις γνωρίζουν οι πάντες και τις αναγνωρίζουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ωστόσο, εμφανίζεται να αγνοεί και να προσπερνά το δράμα της αυξανόμενης φτώχειας, τις στερήσεις των οικογενειών, που το πενιχρό τους εισόδημα εξανεμίστηκε από τις αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές και τα χαράτσια. Κατά τα άλλα, συνεχίζονται οι τηλεοπτικές κοκορομαχίες για τη «λίστα Λαγκάρντ» και παραμερίζεται η ουσία, που είναι η έρευνα για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή.
Το μέγα ζήτημα της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της φοροαποφυγής, που είναι το υπ” αριθμόν ένα πρόβλημα της οικονομίας, αφέθηκε να αντιμετωπιστεί την άνοιξη με άλλο φορολογικό νομοσχέδιο, όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Με το «ανοιξιάτικο νομοσχέδιο»: α) Θα επεκταθούν οι ηλεκτρονικές συναλλαγές με κάρτες πληρωμών και με άλλους ηλεκτρονικούς τρόπους πληρωμής για μια ευρύτατη γκάμα συναλλαγών. β) Θα εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο, που θα περιέχει αναλυτικά στοιχεία για την ακίνητη και την κινητή περιουσία των φορολογουμένων και θα επιβληθεί ενιαίος φόρος για τα ακίνητα, στον οποίο θα ενσωματωθεί το Ειδικό Τέλος και ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας.
Από τη γενική θεωρία του «ανοιξιάτικου» νομοσχεδίου κατά της φοροδιαφυγής έως την πράξη αντιμετώπισης, δηλαδή τον εντοπισμό και τη σύλληψή της, είναι πολύ μεγάλη η απόσταση, διότι είναι ανίκανοι και αναποτελεσματικοί οι σημερινοί κρατικοί μηχανισμοί. Ο ίδιος ο υπουργός Γιάννης Στουρνάρας αναγνώρισε ότι «πάσχουμε στους ελέγχους και στις ποινές», γι” αυτό, όπως είπε, οι εφορίες θα μετατραπούν σε ελεγκτικά κέντρα με την ενίσχυση του προσωπικού ελέγχου, διασταύρωσης και είσπραξης, όπως και του προσωπικού των δικαστικών τμημάτων.
Και για τη φοροδιαφυγή, όπως και για πλήθος άλλα θέματα, το πρόβλημα εντοπίζεται στο κρατικό σύστημα, δηλαδή στους ανεπαρκείς, ανίκανους έως και διαβρωμένους μηχανισμούς, που αν δεν εξυγιανθούν και δεν εκσυγχρονιστούν, τα όποια νομοθετικά μέτρα θα μένουν στα χαρτιά και δεν πρόκειται να αποδώσουν παρά ελάχιστα, όπως συνέβη έως τώρα.
Ο πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να εργαστούν για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος, γκρεμίζοντας τις σάπιες δομές του. Χρειάζεται, βεβαίως, πολιτικό θάρρος για να το τολμήσουν, παραμερίζοντας το όποιο πολιτικό κόστος, όπως οφείλει να πράξει κάθε πολιτικός άνδρας, βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας.
Ο τόπος αντιμετώπισε και στο παρελθόν οικονομικές κρίσεις και μάλιστα χειρότερες από την τωρινή. Πώς τα έβγαλε πέρα;
Οφείλει το σημερινό πολιτικό προσωπικό να βελτιώσει την πολιτική και την οικονομική ιστορία της Ελλάδας και να ενεργήσει όπως ενήργησαν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, οι οποίοι σήμερα, δυστυχώς, μας λείπουν. Και δεν είναι εύκολο σήμερα να βρούμε έναν Χαρίλαο Τρικούπη ή έναν Ελευθέριο Βενιζέλο ή έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο και να πούμε ολόκληρη την αλήθεια, που αποκαλύπτεται καθημερινά, από τις συζητήσεις στη Βουλή, τις αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα δημοσιεύματα του Τύπου. Η Ελλάδα έχει εδώ και αρκετά χρόνια σοβαρό πρόβλημα πολιτικού προσωπικού και πολιτικής ηγεσίας, το οποίο δημιουργήθηκε από την απαξίωση της πολιτικής και την ανυπαρξία κομμάτων αρχών. Αξιοι και ικανοί δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον μετά τη Μεταπολίτευση να ενταχθούν στα κόμματα. Και όσοι το τόλμησαν, απογοητεύτηκαν και αποσύρθηκαν. Πολλοί, άλλωστε, έφυγαν στο εξωτερικό πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όπου και σταδιοδρόμησαν στις επιστήμες. Αλλά ούτε και οι κορυφαίοι ηγέτες, δηλαδή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, φρόντισαν να τους προσελκύσουν και να δημιουργήσουν σχολές στελεχών, όπως έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αντιμετώπισε με πολιτικούς άνδρες πρώτης γραμμής και τους πολέμους και την οικονομική κρίση του 1929.
Οργισμένος φίλος μου τηλεφώνησε για να μου πει ορθά-κοφτά: «Ψάχνω και δεν βρίσκω σήμερα τον ηγέτη που θα μας βγάλει από την κρίση. Οφείλουμε να βρούμε τον ηγέτη και να τον ακολουθήσουμε». Ποια είναι, όμως, τα προσόντα του ηγέτη για να ψάξουμε να τον βρούμε; Τα περιέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος μιλώντας στη Βουλή στις 28 Απριλίου 1930. Είπε ότι, όταν πεθάνει, ένας από τους καλύτερους επικηδείους θα είναι εκείνος που θα εκφωνηθεί από τον Αλέξ. Παπαναστασίου, ο οποίος θα πει: «Αγαπητοί φίλοι, ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν και δι’ αυτόν και διά τον Λαόν, τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν περίμενε ποτέ από την μοίραν του να ίδη την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχεν μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».
Τον έναν ηγέτη, που σήμερα δεν υπάρχει, οφείλουν να τον αντικαταστήσουν συνεργαζόμενες όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, για να βγούμε το ταχύτερο δυνατό από το τέλμα.
20,01,2013.
Νίκος Παχύλας
Ο πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να εργαστούν για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος, γκρεμίζοντας τις σάπιες δομές του. Χρειάζεται, βεβαίως, πολιτικό θάρρος για να το τολμήσουν, παραμερίζοντας το όποιο πολιτικό κόστος, όπως οφείλει να πράξει κάθε πολιτικός άνδρας, βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας.
Ο τόπος αντιμετώπισε και στο παρελθόν οικονομικές κρίσεις και μάλιστα χειρότερες από την τωρινή. Πώς τα έβγαλε πέρα;
Οφείλει το σημερινό πολιτικό προσωπικό να βελτιώσει την πολιτική και την οικονομική ιστορία της Ελλάδας και να ενεργήσει όπως ενήργησαν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, οι οποίοι σήμερα, δυστυχώς, μας λείπουν. Και δεν είναι εύκολο σήμερα να βρούμε έναν Χαρίλαο Τρικούπη ή έναν Ελευθέριο Βενιζέλο ή έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο και να πούμε ολόκληρη την αλήθεια, που αποκαλύπτεται καθημερινά, από τις συζητήσεις στη Βουλή, τις αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα δημοσιεύματα του Τύπου. Η Ελλάδα έχει εδώ και αρκετά χρόνια σοβαρό πρόβλημα πολιτικού προσωπικού και πολιτικής ηγεσίας, το οποίο δημιουργήθηκε από την απαξίωση της πολιτικής και την ανυπαρξία κομμάτων αρχών. Αξιοι και ικανοί δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον μετά τη Μεταπολίτευση να ενταχθούν στα κόμματα. Και όσοι το τόλμησαν, απογοητεύτηκαν και αποσύρθηκαν. Πολλοί, άλλωστε, έφυγαν στο εξωτερικό πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όπου και σταδιοδρόμησαν στις επιστήμες. Αλλά ούτε και οι κορυφαίοι ηγέτες, δηλαδή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, φρόντισαν να τους προσελκύσουν και να δημιουργήσουν σχολές στελεχών, όπως έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αντιμετώπισε με πολιτικούς άνδρες πρώτης γραμμής και τους πολέμους και την οικονομική κρίση του 1929.
Οργισμένος φίλος μου τηλεφώνησε για να μου πει ορθά-κοφτά: «Ψάχνω και δεν βρίσκω σήμερα τον ηγέτη που θα μας βγάλει από την κρίση. Οφείλουμε να βρούμε τον ηγέτη και να τον ακολουθήσουμε». Ποια είναι, όμως, τα προσόντα του ηγέτη για να ψάξουμε να τον βρούμε; Τα περιέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος μιλώντας στη Βουλή στις 28 Απριλίου 1930. Είπε ότι, όταν πεθάνει, ένας από τους καλύτερους επικηδείους θα είναι εκείνος που θα εκφωνηθεί από τον Αλέξ. Παπαναστασίου, ο οποίος θα πει: «Αγαπητοί φίλοι, ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν και δι’ αυτόν και διά τον Λαόν, τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν περίμενε ποτέ από την μοίραν του να ίδη την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχεν μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».
Τον έναν ηγέτη, που σήμερα δεν υπάρχει, οφείλουν να τον αντικαταστήσουν συνεργαζόμενες όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, για να βγούμε το ταχύτερο δυνατό από το τέλμα.
20,01,2013.
Νίκος Παχύλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου