Θα ζητήσει κανείς ποτέ συγνώμη για αυτές τις αθλιότητες;

Πολύ κοντά σε συμφωνία με Ε.Ε. και ΔΝΤ για την υπογραφή μνημονίου βρίσκεται η Κύπρος μετά τον τελευταίο γύρο συνομιλιών με την τρόικα.«Εξακολουθούμε να εργαζόμαστε πολύ σκληρά», δήλωσε ο Δημήτρης Χριστόφιας τα μεσάνυχτα της 23ης Νοεμβρίου του 2012 από τις Βρυξέλλες. Υπάρχει άραγε καλύτερη στιγμή να θυμηθούμε τα όσα έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, λίγους μήνες πριν, στις 29 Φεβρουαρίου του 2012;

Παραθέτω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στον Real Fm και στο Νίκο Χατζηνικολάου:

Τσίπρας: «…Όταν πρωτομίλησα στο ελληνικό Κοινοβούλιο για την ανάγκη η χώρα να διεκδικήσει εναλλακτικές πηγές δανεισμού και να μην πάει στο ΔΝΤ ή για να διεκδικήσει την έκδοση ευρωομολόγου, θυμάστε τι μου είχε απαντήσει ο κ. Παπακωνσταντίνου; Ότι αυτά που λέω είναι επικίνδυνα γιατί εκθέτουν τη χώρα και μας κάνουν αναξιόπιστους στις αγορές. Αν η Ελλάδα το 2010 αρχές όταν τα έλεγα αυτά είχε ακολουθήσει αυτούς τους δρόμους, θα είχαμε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα σήμερα. Έρχομαι όμως στο τώρα…»

Χατζηνικολάου: «Τώρα βέβαια εδώ πολλοί λένε ότι τα περί εναλλακτικών πηγών δανεισμού είναι μύθος, ότι κατ΄ ουσία δεν υπήρχε άλλος τρόπος να δανειστούμε απ΄ αυτόν που επέλεξαν…»

Τσίπρας: «Στη ζωή δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αυτό μας το αποδεικνύουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα. Στην Κύπρο υπάρχει μια κυβέρνηση της αριστεράς, σε άλλες συνθήκες, σε μικρογραφία των προβλημάτων που έχουμε εδώ στην Ελλάδα, αλλά ο κ. Χριστόφιας όμως κατάφερε να δανειστεί από τη Ρωσία του Πούτιν 2,5 δις ευρώ και να μην μπει στο ΔΝΤ και να αποφύγουμε να έχουμε και τις δύο χώρες του ελληνισμού στο ΔΝΤ και την επιτήρηση. Θα μου πείτε 2,5 δις είναι μικρό ποσό. Για την Κύπρο είναι το 30% του ΑΕΠ της.

Η Ελλάδα είχε δυνατότητες και διαπραγμάτευσης και αναζήτησης εναλλακτικών πηγών δανεισμού. Δεν το έκανε ποτέ όμως, γιατί ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του υλοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις. Έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί. Πρόκειται για ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο αρνήθηκε να υλοποιήσει ο Καραμανλής και γι αυτό και αποχώρησε στην ουσία από την εξουσία, δέχθηκε όμως με θέρμη να το υλοποιήσει όμως ο κ. Παπανδρέου. Είναι όμως ένα σχέδιο εγκληματικό για τον ελληνικό λαό. Τώρα μπαίνουμε στο δεύτερο στάδιο της υλοποίησης του εγκλήματος, που είναι ακόμα πιο τραγικό. Το τελευταίο στάδιο μιας πολιτικής που οδηγεί στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και στην υποτέλεια…»


Εδώ και τρία χρόνια, η ελληνική κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με θεωρίες συνωμοσίας, από τις βεβαιότητες του κάθε τυχαίου. Ακούει για προδότες. Για δοσίλογους. Για πουλημένους. Για Γουδή. Για κρεμάλες. Για προειλημμένες αποφάσεις. Για λεφτά που μας έδιναν άλλοι τζάμπα αλλά δεν τα παίρναμε.

Το διαρκές λέγε-λέγε μετέτρεψε τις γελοίες περιθωριακές αρλούμπες σε κοινό τόπο στη συνείδηση εκατομμυρίων Ελλήνων. Αντί να ασκείται πραγματική πολιτική κριτική σε πολιτικές αποφάσεις, διασύρθηκαν και διασύρονται άνθρωποι από μια ισοπεδωτική κριτική χωρίς τσίπα, χωρίς μέτρο, αλλά με μπόλικη δόση πατριδοκαπηλίας.