Στη μακρά και επιτυχή ιατρική του καριέρα, ο γιατρός κ. Κώστας Χαρώνης έχει να επιδείξει ένα τεράστιο αριθμό χειρουργικών επεμβάσεων.
«29.500 επεμβάσεις πραγματοποίησα, αλλά ουδέποτε απέκτησα περιουσία», αναφέρει συχνά. «Η μόνη μου.. πολυτέλεια, ήταν οι σπουδές των τριών γιων μου».
Δυο επεμβάσεις, ωστόσο, δεν θα τις ξεχάσει, όπως λέει ποτέ. «Ήταν δυο νεαροί που είχαν δεχθεί πυρά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, οι οποίοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στα χέρια μου», λέει συγκινημένος.
Στις 16 και τη 17η Νοεμβρίου ο κ. Χαρώνης, ως διευθυντής της Γ’ χειρουργικής κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, (τότε Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών), κλήθηκε να σηκώσει το κύριο βάρος περίθαλψης των εκατοντάδων τραυματιών που κατέφταναν από το Πολυτεχνείο και τις γύρω περιοχές του κέντρου των Αθηνών.
Μιλώντας στο Pheme.gr ο κ. Χαρώνης προβαίνει σε μια μεγάλη αποκάλυψη. Όπως αναφέρει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το ’73, έδρασαν ελεύθεροι σκοπευτές, οι οποίοι χτυπούσαν από ψηλά στο ψαχνό.
«Τα πρώτα θύματα και οι πιο βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από ψηλά. Πιθανώς από μπαλκόνια και ταράτσες παρακείμενων πολυκατοικιών», επισημαίνει ο κ. Χαρώνης.
Στο συμπέρασμα αυτό έχει καταλήξει ο γιατρός, έπειτα από «πλήρη μελέτη τροχιάς», όπως αναφέρει, την οποία διενήργησε.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνών που πραγματοποίησε, «οι πρώτοι και βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από πάνω προς τα κάτω».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι ελεύθεροι σκοπευτές χτύπησαν πισώπλατα, όπως αναφέρει. «Είδα θύματα που εβλήθησαν στην πλάτη, πλάτη προς καρδιά και σπονδυλική στήλη».
Ο τότε Διευθυντής της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, ο οποίος βρέθηκε για 36 συνεχείς ώρες στο χειρουργικό τραπέζι, είναι πεπεισμένος ότι «οι ελεύθεροι σκοπευτές ήθελαν να αιματοκυλίσουν την Αθήνα».
Όπως αναφέρει ο κ. Χαρώνης «σημάδευαν για σκοτωμό, και το ερώτημα μου, βεβαίως είναι ένα: Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ήταν Έλληνες; Εύχομαι και ελπίζω να μην ήταν Έλληνες, αλλά πράκτορες ξένης δύναμης που ήθελε να αιματοκυλίσει την Αθήνα, να την μετατρέψει σε σφαγείο για να δικαιολογήσει την μετέπειτα δράση του Ιωαννίδη».
Παρ’ ότι έχουν περάσει 39 χρόνια από τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο κ. Χαρώνης θυμάται με λεπτομέρειες τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο του νοσοκομείου, όπου της άφιξης εκατοντάδων τραυματιών ακολούθησε η βίαιη επέμβαση αστυνομικών, στρατιωτικών των ΕΑΤ-ΕΣΑ, και πρακτόρων της χούντας στο χώρο του νοσοκομείου.
«Γινόταν το σώσε. Για να προφυλάξουμε τους τραυματίες, τους αλλάζαμε τα ονόματα για να μην μπορούν να τους βρουν», σημειώνει ο κ. Χαρώνης. «Βεβαίως η ενέργεια μας αυτή αργότερα τους δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα, γιατί ενώ ήθελαν να καταθέσουν τα χαρτιά τους για τη χορήγηση μιας συνταξούλας, δεν μπορούσαν να βρουν τα ονόματά τους»!
Θέτουμε υπόψιν του κ. Χαρώνη, την αμφισβήτηση των νεκρών του Πολυτεχνείου από την πλευρά της Χρυσής Αυγής.
Δείχνει να απορεί και να θυμώνει. «Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν;», επαναλαμβάνει με απορία. «Ας έρθουν σε μένα να τους εξηγήσω, να τους πω για τα δυο παιδιά που ξεψύχησαν στα χέρια μου, τα οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο ένας, νεαρός, είχε δεχθεί σφαίρα στην κάτω κοίλη φλέβα και ο άλλος είχε βληθεί στο κρανίο»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου