Επικαιρότητα

Παρακολουθούμε την Επικαιρότητα και σας ενημερώνουμε..................
=========================================================

Ποιοι και γιατί κατέστρεψαν την Ελλάδα!!!!

Με αφορμή τις «επικήδειες» εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ για την 3η του Σεπτέμβρη.

του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Τα λέει και τα γράφει ένας άνθρωπος, που βίωσε σ’ όλες του τις φάσεις και σ’ όλα τα επίπεδα τον πολιτικό αυτό φορέα από μέσα. (ως Γενικός γραμματέας των οργανώσεων του ΠΑΚ Γερμανίας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνου του καθοδηγητικού οργάνου για την τελική συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη, στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα).

Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια 

πράξη επαναστατική.

Τζορτζ Όργουελ

Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και η κατάληξή της

Ήδη πέρασαν 40 συναπτά χρόνια από την ιδρυτική διακήρυξητης 3ης του Σεπτέμβρη.Η διακήρυξη αυτή, για όσους δεν γνωρίζουν -και οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ή είναι παραπληροφορημένοι, - είναι το αποτέλεσμα επίπονων και μακροχρόνιων θεωρητικών διεργασιών του ΠΑΚ στα χρόνια από την ίδρυσή του έως τη μέρα δημοσιοποίησης της την 3η του Σεπτέμβρη.

Ξεκίνησε από το πρώτο κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου, μετά την έξοδό του από την Ελλάδα το 1968 και, μετά από συνεχή και επίπονη επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συνεδριάσεις, ολοκληρώθηκε μετά την τελική του επεξεργασία στο Καστρί (στο ξενοδοχείο Καστρί και το σπίτι Καστρί του Ανδρέα Παπανδρέου), στις αρχές της μεταπολίτευσης, για να διακηρυχθεί πια ως πολιτικό κείμενο αρχών ενός πολιτικού φορέα.[1]

Με την αυτοοργάνωση, ως επαναστατική οργανωτική αρχή, πρόταση της ομάδας Λιβιεράτου (συγκεκριμένα το μακαρίτης Γιάννη Κωστόπουλου), που έγινε αποδεκτή, με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Γιάννη Κωστόπουλο, ξεκίνησε η πολιτική του πορεία.

Κατοχύρωνε τέσσερις βασικές αρχές: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνικοποίηση και Δημοκρατικές Διαδικασίες, που στην πορεία του Κινήματος δυσφημίστηκαν σκόπιμα, διαστρεβλώθηκαν κακόβουλα, στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν και στο τέλος – με την οριστική και τελεσίδικη επικράτηση της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο Κίνημα επί Κώστα Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου και τελικά του Ευάγγελου Βενιζέλου- πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς την 3η του Σεπτέμβρη και όσο και να θέλει να υποβιβάσει την αξία της, όπως προσπαθούν ανεπιτυχώς αρκετοί, λόγω της μετάλλαξης της «αλλαγής», δεν μπορεί να απορρίψει με κανένα τρόπο τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν, οι οποίες έχουν διαχρονική αξία και των οποίων η ισχύς παραμένει αναλλοίωτη. Πολλοί συγχέουν, σκόπιμα ή μη, τις αρχές αυτές με την δεξιά πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ. Τελικά οι αρχές αυτές αποτελούν ακόμη και σήμερα πρόκληση και ανεκπλήρωτο ζητούμενο!

Αγωνιστήκαμε σε ανύποπτο χρόνο, με πάθος και αυταπάρνηση από τις γραμμές του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ για τις αρχές αυτές, στη διαμόρφωση των οποίων πήραμε ενεργό μέρος, έως την απαρχή της καθοδικής του πορείας, που ξεκινάει ήδη από το 1974, αλλά νομοτελειακά μετά το 1977.

Το Κίνημα στην πορεία του αντί να αλλάξει την κοινωνία, άλλαξε το ίδιο. Τελικά μεταλλάχτηκε σ’ ένα σκληρό, νεοφιλελεύθερο, αντιλαϊκό κόμμα, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το σημάδεψε η «αριστερή φρασεολογία και η δεξιά πολιτική πρακτική» του ίδιου του ιδρυτή του. Η εξέλιξή του αυτή δεν είναι τυχαία. Έχει τις αιτίες της. Χρειάζεται διάγνωση για να υπάρχει θεραπεία και η διάγνωση αποκρύπτεται από το κατεστημένο σκόπιμα, ακριβώς για να μην υπάρχει θεραπεία.

Ο Α. Παπανρέου με την διακήρυξη

Η αρνητική του πορεία - και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση - ξεκινάει ήδη από τη στιγμή που ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου εδραιώνει ένα συγκεντρωτικό, προσωποπαγές, αρχηγικό κόμμα, με σταλινικά χαρακτηριστικά για την κατάκτηση και νομή της εξουσίας, (θέτοντας τα θεμέλια για την σταδιακή ακύρωση όλων των διακηρυγμένων αρχών. Εκεί εντοπίζεται η προδιαγεγραμμένη καθοδική του πορεία, όπου πια διαπιστώνεται η οριστική απόκλιση της διακηρυγμένης θεωρίας από την πολιτική του πρακτική.

Ήδη από το 1977 έγραφα: «Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα αχνάρια, τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις ότι ακολουθούμε λαθεμένη τακτική, άρχισα να αποκτώ με το κυνήγι των παλαιοκομματικών και τη μέθοδο που ακολουθούσε το Κίνημα τότε. Οι ενδείξεις έγιναν πια βεβαιότητα πριν από το Προσυνέδριο στις 16 Μαρτίου 1975 και ύστερα ό,τι ακολούθησε μετά απ’ αυτό. Από κει και πέρα μου ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι ακολουθούμε καθοδική πορεία... Και δεν υπάρχει καμιά, μα καμιά απολύτως ένδειξη ότι ο κατήφορος αυτός θα σταματήσει».

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε πια δια γυμνού οφθαλμού. Τώρα ακόμη και οι πιο άπιστοι Θωμάδες με καλή προαίρεση φυσικά, διαπιστώνουν εκ των υστέρων με μεγάλη απογοήτευση, ότι το πάλαι ποτέ πατριωτικό, σοσιαλιστικό Κίνημα δεν έχει πια σωτηρία. Ας το πάρουν απόφαση εκείνοι που ακόμη προσδοκούν την ανάσταση των νεκρών.

Δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε για ανασυγκρότηση, ούτε για ανάκαμψη, ούτε για αναγέννηση, ούτε για επανίδρυση. Όλες οι προσπάθειες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Και το λέει και το γράφει ένας άνθρωπος, που βίωσε σ’ όλες του τις φάσεις και σ’ όλα τα επίπεδα τον πολιτικό αυτό φορέα από μέσα. (ως Γενικός γραμματέας των οργανώσεων του ΠΑΚ Γερμανίας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνου του καθοδηγητικού οργάνου για την τελική συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη, στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα).

Πώς είναι ένα αμπέλι που έχει πάθει φυλλοξήρα; Έτσι είναι και το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στις ρίζες. Φέρει μέσα του την νόσο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής από την οποία δεν υπάρχει γιατρειά και σωτηρία.

Και πάλι γράφαμε: «Το ΠΑΣΟΚ σταδιακά και σταθερά μετατράπηκε σ’ ένα συνονθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογικές βάσεις, χωρίς στοιχειώδη δημοκρατία, μ’ έναν λαϊκισμό που δημιουργούσε προσδοκίες, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα».

Ένας πολιτικός φορέας που χάνει το όραμά του, την ιδεολογία του, τους στρατηγικούς του στόχους, μετατρέπεται σε μηχανισμό, που σημαίνει ότι ο μόνος εναπομείνας στόχος, όπως προανάφερα, είναι η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας ως αυτοσκοπός. Που κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι πάλι ο προδομένος ελληνικός λαός θα σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου, πληρώνοντας τα ανομήματα μια ανάξιας και αφερέγγυας ηγεσίας και ενός ΠΑΣΟΚ που δεν είναι πια ΠΑΣΟΚ, αλλά νεοφιλελεύθερο, νεοταξικό ΑΝΤΙ - ΠΑΣΟΚ.

Αν σήμερα λοιπόν αναζητούμε κάποιον πολιτικό φορέα που να εκφράζει και να παλεύει με συνέπεια για τις αρχές και αξίες της 3ης του Σεπτέμβρη, αυτές σίγουρα δεν βρίσκονται πια στο ΠΑΣΟΚ.

Οι αυταπάτες για όσους πίστεψαν στο όραμα έχουν ημερομηνία λήξης και τα άλλοθι για τους καιροσκόπους τελείωσαν! Φτάνει πια η απάτη και ο εμπαιγμός!

Ήδη από τις αρχές της μεταπολίτευσης κατέγραψα, με βάση τις πολιτικές εξελίξεις, την παρακμιακή πορεία της χώρας μας, αναλύοντας τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής.1

http://damonpontos.gr/?p=1204#sdfootnote1sym

Επειδή η μεταπολιτευτική πορεία καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από το ΠΑΣΟΚ, έχει σημασία να αναλύσουμε αυτή την πορεία και να επισημάνουμε σε ποιο βαθμό και σε τι μέγεθος προσδιόρισε τις μετέπειτα εξελίξεις στην Ελλάδα, για να φθάσουμε σ’ αυτή την παντελή και σε όλα τα επίπεδα ανθρωπιστική κρίση (πνευματική και υλική). Γιατί η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά συγχρόνως, κυρίως και πρωταρχικά κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική.

Κανένας τομέας της δημόσιας ζωής δεν έμεινε αλώβητος. Παιδεία, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, εκκλησία, στρατός κ.λπ εκφυλίστηκαν τελείως και απαξιώθηκαν από την κοινωνία. Τα πάντα μετατράπηκαν σε αλληλοσυγκρουόμενες συντεχνίες, που απομυζούσαν τον ιδρώτα του Έλληνα πολίτη, που προσπαθούσε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και να μην πάρει μέρος στο ασύστολο φαγοπότι.

Η διαπλοκή, η διαφθορά, ενώ πριν ήταν «προνόμιο» των ελίτ της οικονομίας και της πολιτικής, τώρα διαπέρασε ως επάρατος νόσος σχεδόν ολόκληρο το κοινωνικό σώμα από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά. Ενώ παλιά υπήρχαν κάποιοι θύλακες αντίστασης σ’ αυτή την παρακμιακή πορεία, όπως δικαιοσύνη, εκκλησία, στρατός, αριστερά, τελικά τίποτε δεν έμεινε όρθιο, που πάνω του μπορεί να στηριχτεί, ως σανίδα σωτηρίας, ο Έλληνας πολίτης. Η πλειονότητα μάλιστα της αριστεράς ενσωματώθηκε πλήρες στο σύστημα.

Η σημερινή κακοδαιμονία, την οποία συνοπτικά περιγράφουμε στα ανωτέρω, οφείλεται κατά βάση σ’ αυτή την πολιτική που διαμόρφωσε και εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, μετά την μεταπολίτευση, με πρωτεργάτη φυσικά τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στο ΠΑΣΟΚ απίθωσε ο ελληνικός λαός τις ελπίδες του για μια άλλη πορεία, που εκφράστηκε με το περίφημο σύνθημα «αλλαγή». Στο ΠΑΣΟΚ εναπόθεσε όλες του τις προσδοκίες για την ακύρωση και ανατροπή όλης της αντιδραστικής μετεμφυλιακής πολιτικής της δεξιάς.

Γιατί οι εξελίξεις διέψευσαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες απ’ αυτό το Κίνημα, είναι ένα ερώτημα που απαιτεί την απάντησή του.

Το πρώτο και σημαντικό πρόβλημα δημιουργήθηκε από την εφαρμογή κατ’ ουσίαν των ίδιων αξιών και προτύπων του κράτους της δεξιάς, του κομματικού κράτους της δεξιάς. Αυτή τη φορά με προοδευτικό πρόσημο. Ποιο ήταν αυτό; Απλούστατα ο Ανδρέας Παπανδρέου – και από κει πρέπει να ξεκινήσει κανείς – δημιούργησε σε αντιστοιχία προς το παλιό κράτος της δεξιάς, το κομματικό κράτος τους ΠΑΣΟΚ, άλωσε το κράτος και το μετέβαλε σε κτήμα του κόμματος, σε προσοδοφόρα φλέβα του κομματικού μηχανισμού του κόμματος της «αλλαγής» και όλων των διαπλεκομένων, το μετέτρεψε σε μια σοβιετία, μάλιστα της χειρότερης μορφής.

Με βάση την αναξιοκρατία, την αυταρχική δομή, την αλαζονεία και την απαξίωση κάθε ηθικής αρχής και με πρόσχημα και υποκριτική δικαιολογία την «αλλαγή»,επέπεσε ο κομματικός μηχανισμός πάνω στο δημόσιο και το καταλήστεψε, ωσάν να ήταν δικό του φέουδο. Ότι δηλαδή αντιστοίχως είχε κάνει και η «επάρατη» δεξιά. Οι ίδιες μέθοδοι, οι ίδιες τακτικές. Αποκλειστικός στόχος να παραμένει ο Ανδρέας στην εξουσία, που αποτελούσε διακαή πόθο και αυτοσκοπό. Το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονταν στην εξουσία με το παρακράτος της Νέας Δημοκρατίας.

Το χειρότερο απ’ όλα: Ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε να λυμαίνονται το κράτος, δηλαδή τον συνεπή και έντιμο φορολογούμενο Έλληνα πολίτη, ως αχόρταγα τρωκτικά, κλέφτες, απατεώνες, ληστές, λωποδύτες, τυχοδιώκτες και καιροσκόποι παντός είδους, παντός καιρού και παντός χρώματος (γαλαζοπράσινου, κόκκινου, μαύρου και τινών άλλων χρωματικών παραλλαγών)!, που ορισμένες αποπνικτικές αναθυμιάσεις βγαίνουν κάπου κάπου για κάποιες σκοπιμότητες στην επιφάνεια. Έτσι χρεοκόπησε η πατρίδα μας. Δεν χρειάζεται πολύ φαιά ουσία για να το καταλάβει κανείς, εκτός αν έχει λερωμένη τη φωλιά του, γιατί έμπλεξε θεληματικά ή άθελα σ’ αυτό το σύστημα της διαφθοράς και της παρακρατικής, συντεχνιακής ρεμούλας ή παραμένει αθεράπευτα ρομαντικός και ιδεαλιστής, αλλά μακράν της δραματικής πραγματικότητας.

Δεν αποτελεί υπερβολή να ισχυριστούμε ότι η Ελλάδα υπήρξε μετά και την κατάρρευση των πρώην σοβιετικών καθεστώτων, το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού και μάλιστα στην χειρότερή του μορφή.

Επειδή μια τέτοια πολιτική δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί με στελέχη που δεν ήταν διατεθειμένα να προδώσουν τις διακηρυγμένες αρχές, για μια άλλη πορεία εξυγίανσης της δημόσιας ζωής, έπρεπε να διαγραφούν ή περιθωριοποιηθούν και διαδοχικά αντικατασταθούν με πειθήνια όργανα, πραιτοριανούς, που θα ακολουθούσαν πιστά τις εντολές του, με αντάλλαγμα προσωπικά οφέλη. Έτσι κατακλύστηκε το ΠΑΣΟΚ από δεκάδες χιλιάδες επιτήδειους καιροσκόπους από δεξιά και αριστερά, που το μόνο «ιδανικό» που τους διαπότιζε ως συνεκτικός κρίκος ήταν η ιδιοτέλεια ή και η αυταπάτη ότι επρόκειτο πράγματι για ένα κόμμα της αλλαγής. Βέβαια υπήρχαν στις γραμμές του και ίσως υπάρχουν ακόμη αφελείς, που θέλουν να πιστεύουν σ’ αυτό, για συναισθηματικούς και άλλους λόγους ή που αρνούνται να αποδεχτούν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μεταλλαχθεί σ’ ένα αντιλαϊκό, νεοφιλελεύθερο κόμμα ή το χειρότερο απ’ όλα, πιστεύουν ακόμη ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.

Εκείνο όμως που είναι ανεπίτρεπτο και υποκριτικό είναι η προσπάθεια αποκατάστασης του ειδώλου του Ανδρέα Παπανδρέου και της οικογενείας του, για να καλύψουν και τα δικά τους «ανομήματα».

Ολόκληρος πακτωλός χρημάτων από τη φορολογία και τα κοινοτικά προγράμματα διοχετεύθηκαν στην εξυπηρέτηση ημετέρων, στους διαπλεκόμενους, τις συντεχνίες και τη διασπάθιση σε καταναλωτικά αγαθά, δημιουργώντας έναν επίπλαστο παράδεισο. Το γνωστό και συνάμα γελοίο και υποκριτικό των τρωκτικών: «Επί Ανδρέα Παπανδρέου φάγαμε ψωμί!». Και δεν έφθανε μόνο αυτό, αλλά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, κατασπατάλησε και τα χρήματα που προσπορίστηκε από επάρατο δανεισμό, για να φτιάξει αυτή την επίπλαστη κοινωνία της αφθονίας και να εξαπατά με τον τρόπο αυτό τον ΄Ελληνα ψηφοφόρο, τον οποίο εξαγόραζε, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών του και των επερχόμενων γενεών. Εξάντλησε όλη τη δυναμική του Κινήματος, χωρίς κανένα αναπτυξιακό σχέδιο και καμία στρατηγική, ενώ είχε τα πάντα στη διάθεσή του. Ισοπέδωσε τα πάντα προς τα κάτω, κυρίως τις πνευματικές και ηθικές αντιστάσεις των Ελλήνων. Καταρράκωσε κάθε έννοια ηθικής. Το χρήμα αναδείχτηκε επί «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ η μεγαλύτερη αξία της κοινωνίας.

Τον μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να εκλέγεται πρωθυπουργός. Καμία επένδυση σε παραγωγή, σε διαθρωτικές αλλαγές, σε παραγωγική εργασία. Τα πάντα στην κατανάλωση.

Οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία ήταν πολύ περιορισμένες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ανέλαβε το κράτος του ΠΑΣΟΚ τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, δήθεν για να τις εξυγιάνει και τις μεταπούλησε μετά φτηνά στους ιδιώτες επιχειρηματίες, αν δεν είχαν χρεοκοπήσει τελικά και δεν υπήρχε δυνατότητα σωτηρίας. Και πέρα απ’ όλα αυτά, που ήταν και το χειρότερο, δημιούργησε μια παρασιτική καταναλωτική νοοτροπία, βασισμένη πια στη διαπλοκή, τη διαφθορά και την πλήρη αναξιοκρατία. Και όλα αυτά στο όνομα του λαού και της «προοδευτικής παράταξης», με πρόσημο το σοσιαλισμό!

Το παράδειγμα αυτό ακολούθησε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από την οποία βέβαια δεν είχαμε αξιώσεις να συμπεριφερθεί διαφορετικά.

Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, προχώρησε σε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα: Τα έδωσε όλα στους διαπλεκόμενους, απλώς για να τον στηρίξουν στην εκλογή του ως πρωθυπουργό, αξίωμα που ονειρεύονταν ακόμη από την εποχή του Ομίλου Παπαναστασίου το 1962. Ο Κώστας Σημίτης ούτε λίγο ούτε πολύ είπε στα εξωθεσμικά κέντρα, εντός και εκτός Ελλάδας: Δώστε μου μια οκταετία διακυβέρνησης και σας παραδίδω την Ελλάδα και κάντε την ό,τι θέλετε! Τόσο απλά έγιναν τα πράγματα. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Το γεγονός είναι ότι τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη και όλους τους κατά καιρούς πρωτοκλασάτους ανέδειξε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ηγεσία του Κινήματος. Πολλοί από άγνοια, από αγαθοσύνη, αλλά και από σκοπιμότητα το αποκρύβουν. Όλοι αυτοί θα πρέπει να γνωρίζουν, για άλλη μια φορά, ότι όλη αυτή τη γενιά και ηγετική ομάδα των επίδοξων καιροσκόπων σοσιαλΗστών ανέδειξε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Τα υπόλοιπα ανέλαβαν στη συνέχεια οι διαπλεκόμενοι. (οι γνωστοί πια και μη εξαιρετέοι νταβαντζήδες εντός και εκτός Ελλάδας). Εκτός απ’ όλα τα άλλα που έπραξαν οι προηγούμενοι ο Κ. Σημίτης έβαλε εμπρός συστηματικά (είχε αρχίσει νωρίτερα) την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (τα ασημικά του δημοσίου, όπως λέγεται). Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι επί εποχής της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη (αμέτοχος δεν είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου καθόλου, ως άμεσος συνεργάτης του σε κρίσιμα Υπουργεία τότε), διορίστηκαν κατά χιλιάδες στις κρατικές υπηρεσίες, στα Πανεπιστήμια και στις καίριες θέσεις των ιδρυμάτων της πολιτείας, κυρίως δηλαδή στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους, οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές. Όλοι αυτοί οι αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, από την Αριστερά και τη δεξιά και απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, που κύριο μέλημα και κύριος στόχος τους ήταν και είναι (γι’ αυτό εξάλλου πληρώνονται οι περισσότεροι με παχυλές αμοιβές από τα χρήματα του φορολογούμενου ΄Ελληνα (ανίδεου) πολίτη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΜΚΟ), να αποδομήσουν το έθνος –κράτος, προς χάριν της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης. Ο Κώστας Σημίτης μπορεί να θεωρηθεί ο πρώτος και κύριος θεμελιωτής του εθνομηδενισμού στην Ελλάδα, της απαξίωσης δηλαδή και ποινικοποίησης κάθε τι ελληνικού.

Και φτάνουμε στο τελικό στάδιο της «σοσιαλιστικής» πολιτικής, μετά το διάλειμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που συνέχισε πιστά την πορεία αυτή σε όλα τα μέτωπα, να έχουμε πια οφθαλμοφανή τα σημάδια της εθνομηδενιστικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με συνειδητά και μεθοδευμένα στρατηγικό σχέδιο για τη διάλυση του έθνους – κράτους και τη δημιουργία μιας πολυεθνικής, πολυθρησκευτικής, πολυφυλετικής και συνάμα πολυπολιτισμικής κοινωνίας, τύπου ΗΠΑ. (και μάλλον χειρότερα, γιατί εκεί τουλάχιστον σέβονται ή αναγκάζονται να σεβαστούν τη σημαία τους). Στόχος που επιδιώκει η νεοφιλελεύθερη και ανάλγητη παγκοσμιοποίηση.

Έτσι φτάσαμε, με τη συνειδητή πολίτική του Γιώργου Παπανδρέου, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην σκόπιμη επιτήρηση της Τρόικας.

Η τελική μου ετυμηγορία, για να το εκφράσω και σχηματικά: Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου άνοιξε τον τάφο της Ελλάδας. Ο Κώστας Σημίτης έβαλε το φέρετρο μέσα και ο Γιώργος Α. Παπανδρέου προσπάθησε, να βάλει την ταφόπλακα.

Όμως πολλοί, όπως είπε ο Νίτσε, «δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους».

==========================================================
Ελλάς το Μεγαλείο σου!!!!!


Αχ ναι και αυτή τη φωτογραφία πρέπει να την δείτε!!!!
Πινακίδες που σε κατευθύνουν σε Αρχαιολογικούς χώρους!!!!
Καλά αυτοί που έβαλα αυτά τα αυτοκόλλητα,είναι μαλάκες!!!!
Οι υπεύθυνοι που δεν δίνουν σημασία σε αυτές τις πινακίδες που τις βλέπουν χιλιάδες τουρίστες,τι είναι?
Ας μην τους χαρακτηρίσω γιατί σέβομαι τα ζώα!!!

================================================================

Να τελειώσει τώρα η ντροπή με τις καθαρίστριες

Στις διάφορες τηλεοπτικές συζητήσεις μόνο μια φορά αισθάνθηκα πως ήρθα σε δύσκολη θέση. Δεν είχα απέναντι μου κανέναν τεμπέλη ψευτοαριστερό, που μου έλεγε τα ψυχεδελικά και ασυνάρτητα, που λένε μερικοί για την χώρα και τα προβλήματα της κι είναι συνήθως σαν να κλέβω εκκλησία. Ήταν στον ΣΚΑΙ, όταν βγήκαν ζωντανά οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Βρέθηκα να λέω αμήχανα «ελπίζω να βρεθεί λύση» και τέτοιες ανοησίες. Γιατί όταν ο άλλος είναι στον δρόμο, αφού έκανε την πιο ταπεινή δουλειά και τον φτύνουν, ανοησίες είναι τα ευχολόγια.

Δεν ήταν μόνο που τότε δεν γνώριζα το ζήτημα κι αιφνιδιάστηκα. Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που με έκανε να νοιώσω ντροπή. Την είπα, αλλά η δικαίως ωρυόμενη εκπρόσωπος των γυναικών αυτών, μάλλον ούτε καν την άκουσε, ενόσω παραβίαζε ανοιχτές πόρτες στην κοινή λογική αλλά και στα δικά μου συναισθήματα, ενώ εκπροσωπούσα στην κουβέντα την ΝΔ. Η γιαγιά μου απ’ τον πατέρα μου, ξενόπλενε σε σπίτια για να επιβιώσει με τα τέσσερα ορφανά παιδιά της. Η μια αδερφή του πατέρα μου, υπερήλικας συνταξιούχος πια, δούλεψε κι αυτή όλη της τη ζωή καθαρίζοντας σπίτια. Καθαρίστριες με λίγα λόγια. Κι όχι στην ασφάλεια του δημοσίου αλλά στην ωραία ζούγκλα του «ιδιωτικού τομέα». Δεν υπάρχει όμως καμμιά σημαντική διαφορά ανάμεσα τους και στις γυναίκες που είδα προχθές να απομακρύνονται με σπρωξιές και κεφαλοκλειδώματα από την Αστυνομία. Σκούπα, σφουγγαρόπανο και αμοιβή κινέζου κούλη.

Δεν γνωρίζω ποιο είναι το «δημοσιονομικό όφελος» από την απόλυση τους. Γνωρίζω πως ένας ημέτερος αντιπρόεδρος της Βουλής έχει διορίσει εκεί το μισό του σόϊ, με αμοιβές πολύ μεγαλύτερες από των γυναικών που καθαρίζουν τουαλέτες και σφουγγαρίζουν τους διαδρόμους απ’ όπου περνούν τα διορισμένα σόγια δεξιών κι αριστερών, όταν καταδέχονται να πάνε στις Εφορίες. Γνωρίζω πως η Βουλή έχει πολύ περισσότερους υπαλλήλους από την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας, που έχει 80.000.000 πληθυσμό. Γνωρίζω πως στρατιές αμειβομένων συμβούλων εργοδοτούνται από Υπουργεία και Οργανισμούς. Θυμάμαι δε, διορθώστε με αν κάνω λάθος, και την Βουλή να ψηφίζει απαλλαγή των Βουλευτών από τα διόδια!

Όταν λοιπόν στα ψηλά δώματα δεν νοιώσανε και κανά φοβερό πόνο από περικοπές σε μισθούς και θέσεις εργασίας ημετέρων, πόσο δίκαιο είναι και τι είδους παράδειγμα ηγεσίας να εξαθλιώνεις τους πλέον ταπεινούς;

Αλλά, αν θέλετε, να το δούμε και ψυχρά, «επικοινωνιακά». Πόσο παραγωγικό είναι σαν ηθικό παράδειγμα και σαν εικόνα για την κυβέρνηση, αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει με τις καθαρίστριες, όταν μάλιστα έχουν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δικαιωθεί δικαστικά; Θα μας τραβήξει το αυτί η Τρόϊκα; Φοβόμαστε πως θα αποτελέσει προηγούμενο για άλλη κατηγορία;

Το ότι η γιαγιά μου και η θεια μου κάνανε την ίδια δουλειά, το ότι το είπα, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι, ούτε μπορεί να δικαιολογήσει την μη εκτέλεση του καθήκοντος μου απέναντι στους ανθρώπους της τάξης μου. Γιατί ως φιλελεύθερος και μαχητικός πατριώτης πιστεύω στην ενότητα της κοινωνίας, όμως πρώτον, αυτό δεν σημαίνει πως οι τάξεις δεν υπάρχουν και δεύτερον, η ενότητα αυτή πρέπει να βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη και πρόνοια κι όχι στην καταστολή και τον κοινωνικό δαρβινισμό. Το «όποιοι μπορούν ας επιβιώσουν» δεν είναι φιλελεύθερη πολιτική κι είναι, το λέω χωρίς υπερβολή, αντιπατριωτική, όταν αδικεί τους πλέον αδύναμους μέσα στο Έθνος.

Λοιπόν, απλές και καθαρές κουβέντες. Δεν ξέρω αν είναι ή γίνανε «συριζαίες». Δεκάρα δεν δίνω. Άνθρωποι είναι και δη αδικούμενοι. Το καθήκον μου απέναντι σε αυτές τις γυναίκες και σε ό,τι θεωρώ δίκαιο κι επωφελές, επιβάλλει μια ξεκάθαρη θέση, που δεν μπορεί να είναι το «κι εγώ από προλετάριους κατάγομαι αλλά νίπτω τας χείρας μου και σας εύχομαι υγεία και καλή τύχη».

Με μια λοιπόν άμεση πρωτοβουλία από την κορυφή της ηγεσίας, να παύσει το δημόσιο να αντιδικεί με αυτές τις γυναίκες. Να αποδεχτεί την δικαστική απόφαση και την επιστροφή στις εργασίες τους. Και το κονδύλιο που θα λείψει από το ταμείο, άμα θα μας «μαλώσουν» οι δανειστές, να αντικατασταθεί με ισοδύναμο κόβοντας το αντίστοιχο ποσό από τους μισθούς βουλευτών, υπουργών κι υφυπουργών, περιορίζοντας θέσεις ημετέρων, «επιστημονικών συμβούλων» και λοιπών συγγενών. Από τον Πρωθυπουργό ως τον τελευταίο βουλευτή ας κόψουν όλοι ένα τετρακοσάρι από τον μισθό τους και να το δώσουν σε αυτές που ζουν με την σκούπα και το ξεσκονόπανο.

Ένα ωραίο παράδειγμα ηγεσίας, μια μικρή προσφορά των πατέρων του Έθνους και της διακομματικής γραφειοκρατίας σε λίγες εκατοντάδες εργαζόμενες της κατώτερης κλίμακας, πιο κάτω δεν έχει, και στις οικογένειες τους. Απλά πράγματα. Ας τελειώσει τώρα αυτή ντροπή. Υπάρχουν άλλοι, ισχυροί και κραταιοί, για να επιδείξει το κράτος την δύναμη του. Εδώ, ας σκύψει και τείνει το χέρι. Δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι καθήκον.

Φαήλος Κρανιδιώτης

======================================================
17/05/2014
Σαμαράς: Ξέραμε για το Grexit και το εμποδίσαμε ενώ ο Τσίπρας έλεγε να τους εκβιάσουμε

Στο ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα Σάββατο: Ο Αντώνης Σαμαράς απαντά στη δήλωση του Αλ.Τσίπρα ότι «θα σκίσει το μνημόνιο μέρα μεσημέρι», προαναγγέλει «διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας» και αποκαλύπτει τι συζήτησε στο τηλεφώνημα με τον Μπαρόζο«Κυβερνητική σταθερότητα ή πολιτική ανωμαλία» είναι το δίλημμα που θέτει ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς μία εβδομάδα πριν από την κρίσιμη αναμέτρηση των ευρωεκλογών. Ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι «οι ευρωεκλογές δεν είναι δημοψήφισμα, αλλά αν το αποτέλεσμα έδινε τη δυνατότητα σε κάποιους να προκαλέσουν αστάθεια, αυτό θα μπορούσε να έχει και πολιτικές συνέπειες».
Αποφεύγει να σχολιάσει την προεκλογική τακτική του κυβερνητικού του εταίρου, σημειώνει όμως ότι η κυβέρνηση άντεξε μέχρι τώρα σε δύσκολες καταστάσεις. Υποστηρίζει ότι μετά τις εκλογές «υπάρχουν περιθώρια διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας». Επαναλαμβάνει ότι στόχος του είναι η εξάντληση της τετραετίας, ενώ για τον σκόπελο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας λέει ότι «η Ελλάδα έχει πολλές σημαντικές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν το ανώτατο αξίωμα ώστε να αποφευχθούν οι εθνικές εκλογές, που θα είναι επιζήμιες». Ακόμη, δηλώνει ότι τη διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του χρέους θα την κάνει ο κ. Γιάννης Στουρνάρας.
Στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ο κ. Σαμαράς αποκαλύπτει επίσης τι συζήτησε στο τηλεφώνημα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο και περιγράφει τι ζήτησε από τον επικεφαλής της Κομισιόν μετά τη δραματική συνάντηση του τότε πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου με Μέρκελ και Σαρκοζί στις Κάννες.

Στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα Σάββατο 17 Μαϊου, διαβάστε τι απαντά ο πρωθυπουργός όταν καλείται από το Μπάμπη Κούτρα και τον Σπύρο Γκουτζάνη να σχολιάσει τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι «θα σκίσει το μνημόνιο μέρα μεσημέρι».

================================================================

================================================================

17/05/2014

Σενάρια τρόμου – Κλειστές τράπεζες, αναλήψεις μόνο 100 ευρώ και το σχέδιο... “Μαύρος Κύκνος”

 Γερμανικό σχέδιο για 100 ευρώ το μήνα και κλείσιμο συνόρων
- Γαλλικό σχέδιο με την ονομασία “μαύρος κύκνος” και η Ελλάδα στη δραχμή
- Ο Σόιμπλε ήθελε από το 2011 να πετάξει την Ελλάδα από το ευρώ
- Απίστευτο παρασκήνιο στις πλάτες της Ελλάδας

Όλοι είχαν και από ένα σχέδιο για να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ όπως αποδεικνύεται τελικά. Δεν ήταν μόνο το σχέδιο “Ζ”. Αυτό φαίνεται ότι ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν το τελικό, τώρα αποδεικνύεται ότι είχαν πέσει πολλά ακόμη στο τραπέζι και ένα είναι το δεδομένο. Ήταν πολλοί εκείνοι που ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ.

Ήδη από το Σεπτέμβριο του 2011 ο Β. Σόιμπλε είχε πει σε... φιλική κουβέντα στον Ε. Βενιζέλο ότι ίσως θα ήταν καλό για την Ελλάδα να επιλέξει μια... “φιλική έξοδο” από την ευρωζώνη.

Κλειστές τράπεζες στην Ελλάδα και αναληψεις ως 100 ευρώ ήθελαν οι Γερμανοι

Ο Ε. Βενιζέλος το είχε αρνηθεί κατηγορηματικά, όμως φαίνεται ότι οι Γερμανβοί είχαν ήδη ένα σχέδιο έτοιμο.

Το σχέδιο αυτό μάλιστα προέβλεπε αναλήψεις μόλις 100 ευρώ την εβδομάδα από τα ΑΤΜ, κλείσιμο των συνόρων για τις συναλλαγές κ.α.

Όμως το σχέδιο αυτό ήταν ημιτελές και δεν διασφάλιζε τους Ευρωπαίους από το φαινόμενο ντόμινο που θα μπορούσε να πλήξει Ισπανία, Πορτογαλία και κυρίως την Ιταλία.

Παράλληλα οι Γάλλοι που διαβεβαίωναν με τον Σαρκοζί ότι είναι στο πλευρό τηυς Ελλάδας είχαν το δικό του σχέδιο αντίδρασης στην περίπτωση που θα κατέρρεε η Ελλάδα. Το είχαν ονομάσει “μαύρος κύκνος” και σκοπό είχε κυρίως να προστατεύσει τις γαλλικές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους μεγάλα ποσά σε ελληνικά ομόλογα.

Κούρεψαν το ελληνικό χρέος για να κερδίσουν χρόνο

Οι ευρωπαίοι όμως φάνηκε τότε, το φθινόπωρο του 2011 ότι δεν ήταν έτοιμοι να πετάξουν την Ελλάδα από το ευρώ και έτσι επέλεξαν να κουρέψουν το χρέος για να κερδίσουν χρόνο, ίσως για να ολοκληρωθεί ένα καλύτερο σχέδιο.
Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του σχεδίου “Ζ”.

Στην Ελλάδα με αφορμή το δημοψήφισμα ο Γ. Παπανδρέου ανατράπηκε και πήρε τη σκυτάλη ο Λ. Παπαδήμος για να βάλει σε εφαρμογή το πρόγραμμα που είχαν επιβάλει οι Ευρωπαίοι για το κούρεμα. Τα σενάρια εξόδου όμως παρέμεναν καθώς ήθελαν διαβεβαίωση ότι θα τηρηθεί το πρόγραμμα. Είχαν φτάσει σε σημείο να ζητούν ως και τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών.

Μετά τις εκλογές πήρε απόφαση η Μέρκελ να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ

Η Άγκελα Μέρκελ ενώ δεν ήταν σύμφωνη με τον Β. Σόμπλε ότι συμφέρει τη Γερμανία μια αποπομπή της Ελλάδας απ' την Ευρωζώνη δεν είπε το τελικό οκ για την παραμονή της παρά μόνο μετά το σχηματισμό της συμμαχικής κυβέρνησης ύστερα απ΄ τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 και τη διαβεβαίωση ότι θα τηρηθεί το μνημόνιο.

=====================================================
17/05/2014

Εκλογές μέρος 1ον: Αντίστροφη μέτρηση σε ήχους σκληρού ροκ

Της Μαρίνας Μάνη

Η αντίστροφη μέτρηση για την πρώτη εκλογική μάχη άρχισε. Το κυβερνητικό επιτελείο μελετά τις δημοσκοπήσεις στις περιφέρειες και στους δήμους-κλειδιά, καθώς η συμπεριφορά των ψηφοφόρων στον αυριανό, πρώτο, αυτοδιοικητικό γύρο θα δώσει μία δυνατή γεύση για το πώς θα πορευθούν στην μεγάλη ευρω-αναμέτρηση της επόμενης Κυριακής.

Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, αυτή η «συμπεριφορά» θα κρίνει την ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης που θα ξεδιπλωθεί από τη Δευτέρα, με τα διλήμματα περί κυβερνητικής-πολιτικής σταθερότητας, την οξύτητα και την πόλωση να θεωρούνται ήδη βασικά συστατικά της εκλογικής συνταγής.

Οι μάχες δίνονται σώμα με σώμα – μάλιστα χθες υπήρξε και η πρώτη δημοσκόπηση, από την Alco, που δίνει προβάδισμα στη Ρένα Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) στην Αττική, με δεύτερον τον Γιάννη Σγουρό (ΠΑΣΟΚ) και τρίτον τον Γιώργο Κουμουτσάκο (ΝΔ).

Οι έρευνες για τις ευρωεκλογές εξακολουθούν να εμφανίζουν μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ με μικρή διαφορά από τη ΝΔ , της τάξης των 1,5-2 μονάδων.

Παρότι σ΄αυτές τις εκλογές η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων επιτρέπεται μέχρι το παρά πέντε της κάλπης, παρατηρείται το ίδιο – γνωστό – φαινόμενο των διαρροών περί «μυστικών» μετρήσεων που γιγαντώνουν τη διαφορά.

Κατά μία εκδοχή, η τακτική αυτή εξυπηρετεί (και) τις προσπάθειες των επιτελείων να απευθυνθούν στους αναποφάσιστους και να αυξήσουν τις κομματικές συσπειρώσεις – οι οποίες απέχουν πολύ από το να χαρακτηρισθούν ικανοποιητικές, μάλιστα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κινούνται γύρω στο 65%.

Ακυβερνησία, Grexit…

Ο Αντώνης Σαμαράς διατηρεί τον αιχμηρό του λόγο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον καταγγέλει ευθέως και καθημερινά πια για «αποσταθεροποίηση», αφού «ζητά από τον κόσμο να ανατρέψει την κυβέρνηση».

“Καλεί τον λαό να τον βοηθήσει σε σχέδια όχι σταθερότητας, αλλά αποσταθεροποίησης της χώρας. Που στρέφονται πρώτα εναντίον του ίδιου του ελληνικού λαού. Και δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει μετά. Δεν τον ενοχλεί η ακυβερνησία που θα ακολουθήσει. Δεν τον πειράζει ότι θα γυρίσουμε στην κρίση. Δεν έχει κανένα πρόβλημα που φέτος περιμένουμε νέο ρεκόρ αφίξεων στον τουρισμό. Γιατί αν αρχίσει πάλι η αστάθεια στη χώρα, τέτοιες αφίξεις δεν θα δούμε”, ήταν μία χαρακτηριστική φράση του πρωθυπουργού από την ομιλία του στην Πάτρα χθες το βράδυ.

Οπως αναμενόταν, ο κ.Σαμαράς άδραξε την ευκαιρία των αποκαλύψεων (Financial Times) για το Grexit και το περίφημο «Σχέδιο Ζ», όχι μόνο για να αποδείξει ότι η χώρα όντως κινδύνευσε με έξοδο από το ευρώ τον οποίον αντιμετώπισε επιτυχώς η κυβέρνησή του («χαίρομαι που όλα αυτά αποκαλύπτονται»), αλλά και για να προειδοποιήσει ότι ο κίνδυνος θα επανέλθει εάν η κυβερνητική σταθερότητα απειληθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

...και πολιτική ανωμαλία

«Κάποιοι, το καλοκαίρι του 2012, θεωρούσαν «απίστευτο», ότι θα κατάφερνε η χώρα να αποφύγει την έξοδο από το ευρώ. Είχαν ετοιμάσει και το σχετικό σχέδιο. Και τώρα χαίρομαι γιατί όλα αυτά αποκαλύπτονται” , είπε.

Επαναφέροντας την προεκλογική ρητοτική του 2012 παρέπεμψε στην Αργεντινή (“χρεοκόπησε το 2002, κάηκαν οι πόλεις της, εξαθλιώθηκε η κοινωνία της, ακόμα την κυνηγούν για τα χρέη της”) και ζήτησε την ψήφο των πολιτών “για να ματαιώσουμε τα σχέδια αστάθειας και πολιτικής ανωμαλίας που ετοιμάζουν”.

Ευ.Βενιζέλος: Ελια/ΠΑΣΟΚ για σταθερότητα

Το δίλημμα περι κυβερνητικής σταθερότητας επαναφέρει σε καθημερινή βάση ο Ευ.Βενιζέλος, συνδέοντας ευθέως την τύχη της δικομματικής κυβέρνησης με το ευρωποσοστο που θα πάρει η Ελιά.

"Όλα όμως αυτά, που έχουν ως κοινό παρονομαστή τη σταθερότητα τη Κυβέρνησης και της εθνικής στρατηγικής, εξαρτώνται καθοριστικά από την θέση, την αντοχή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς, της δημοκρατικής παράταξης", αναφέρει σε σημερινό του άρθρο (στο Παρόν).

Και προσθέτει: "Αν διαταραχθεί η θέση του προοδευτικού πόλου, δεν υπάρχουν οι ισορροπίες και τα θεμέλια της κυβερνητικής συνεργασίας. Δεν ισχύει, συνεπώς, η απίθανη λογική εκείνων που λένε «Ανήκουμε στον προοδευτικό δημοκρατικό χώρο, θέλουμε να υπάρχει σταθερότητα, εκτιμούμε τη στάση του ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουμε όμως ΝΔ». Ούτε η εξίσου απίθανη λογική εκείνων που λένε «είμαι προοδευτικός άνθρωπος, θέλω η Κυβέρνηση να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το έργο της, αλλά δεν ψηφίζω ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ. Ψηφίζω χαλαρά και ελεύθερα».