Επίκαιρα σχόλια - Απόψεις

Εδώ θα Δημοσιεύονται ενυπόγραφα και υπεύθυνα,τα δικά σας σχόλια και οι απόψεις σας για την Πολιτική Επικαιρότητα!!!!

Για την αποστολή και Ανάρτηση εδώ: 

E-mail:   gnpapa@otenet.gr 

=================================================================

=================================================================

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα»

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι το καλοκαίρι του 2012, αν δεν γίνονταν αμοιβαίες υποχωρήσεις και δεν αναλάμβανε η κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά, οι εξελίξεις θα ήταν δραματικές. Κάποιοι μπορεί να μην πιστεύουν ότι εκείνο το καλοκαίρι θα ήταν η αρχή του τέλους για την Ελλάδα.

Ένας στίχος από ένα πασίγνωστο τραγούδι λέει: «Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα».

Αν λοιπόν είναι μεγάλο πράγμα η σωτηρία της ψυχής φανταστείτε τη μεγαλοσύνη εκείνου που θυσιάζεται για να σώσει την πατρίδα του. Και κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί ότι από τα δραματικά γεγονότα των Καννών, που τώρα μαθαίνουμε κι εμείς καλά, μέχρι σήμερα ο πρωθυπουργός και μια ομάδα που έχει εργαστεί πολύ σκληρά, έχει θυσιάσει και πάρα πολλά. Προσωπική ζωή, υγεία, καριέρες με εκατομμύρια και πολιτικό μέλλον.

Όμως, πάνω απ’ όλους και απ’ όλα για μια ομάδα που έχει συνηθίσει να θυσιάζεται, είναι η Ελλάδα. Δεν έχει καμιά σημασία να αναλύσει κανείς σε ένα άρθρο τι έχει επιτευχθεί. Αν υπάρχει πλεόνασμα 1 δις, αν θα μοιραστούν 500 εκατ., αν θα μειωθούν οι εισφορές και οι συντελεστές φορολόγησης. Ό,τι κι αν πεις σε έναν κόσμο που έχει υποστεί μεγάλες θυσίες δεν μπορεί να το καταλάβει.

Ό,τι και να δώσεις σε έναν λαό που επί πέντε χρόνια βρίσκεται με το κεφάλι σκυμμένο και υπομένει τα πάνδεινα είναι σα να του δίνεις ψίχουλα.

Σκεφτείτε να δώσετε σε έναν περιπλανώμενο στην έρημο λίγες σταλιές νερό και να του πείτε ότι έχει ακόμη πολύ έρημο να περπατήσει. Δεν θα καταλάβει το νερό που ήπιε. Αν όμως του εξηγήσεις ότι μετά την έρημο υπάρχει η όαση, μετά τους κόπους και τα βάσανα υπάρχει ένα πεζούλι να ξαποστάσει τότε θα το καταλάβει. Διότι τότε θα τους έχεις δώσεις την ελπίδα της ζωής κι αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα.

Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν θα ψηφίσει Σαμαρά και Νέα Δημοκρατία για πολλούς λόγους. Υπάρχει και πολύς που θα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί πιστεύει σε ό,τι του λένε άσχετοι και επικίνδυνοι άνθρωποι.

Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι η χώρα δεν σώθηκε, εκτός κι αν δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της καταστροφής που θα έφερνε για την πατρίδα ένα σενάριο εξόδου από το ευρώ και άτακτης χρεοκοπίας.

Οι συμφορές για τον ελληνικό λαό θα ήταν πολύ χειρότερες από αυτές που ζει σήμερα. Μπορεί να του έχουν κόψει το μισθό, τη σύνταξη, να πληρώνει φόρους και χαράτσια, η ανεργία να είναι στα ύψη, όμως η πατρίδα στάθηκε στα πόδια της. Μια κατάρρευση θα είχε αποτελέσματα πολύ χειρότερα από αυτά που έγιναν στην Κύπρο.

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι το καλοκαίρι του 2012, αν δεν γίνονταν οι αμοιβαίες υποχωρήσεις και δεν αναλάμβανε η κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά, οι εξελίξεις θα ήταν δραματικές. Κάποιοι μπορεί να μην πιστεύουν ότι εκείνο το καλοκαίρι θα ήταν η αρχή του τέλους για την Ελλάδα. Μια συνέχιση της πολιτικής κρίσης θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των τραπεζών. Ο κόσμος θα μπορούσε να παίρνει από τα ΑΤΜ μόνο 50 – 100 ευρώ την εβδομάδα όταν φυσικά τα γνωστά λαμόγια θα είχαν ήδη βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, όπως έγινε στην Κύπρο.

Για σκεφτείτε λοιπόν τον εαυτό σας να μπορεί να τα βγάλει πέρα με 100 ευρώ τη βδομάδα; Για σκεφτείτε τις επιχειρήσεις που θα έβαζαν όλες λουκέτο; Και για σκεφτείτε τι θα μπορούσαν να γίνουν οι καταθέσεις των πολιτών στις ελληνικές τράπεζες; Δεν μιλάμε για ένα απλό κούρεμα, μιλάμε για εξανέμιση των κόπων μιας ζωής.

Ακόμη και τώρα οι δυνάμεις της αθλιότητας και της ανευθυνότητας δεν πιστεύουν ότι οι ξένοι θα μας έστελναν στον αγύριστο, ότι είχαν έτοιμο σχέδιο εξόδου της Ελλάδας. Άλλοι λένε ότι υπήρχε διεθνής συνωμοσία, άλλοι ότι δεν θα τολμούσε η Μέρκελ, άλλοι ότι θα μας έσωζε το ξανθό γένος ή οι… σχιστομάτηδες με τα δισεκατομμύρια. Άλλοι περιμένουν ακόμη βοήθεια από τους Νεφελίμ, οι δε Συριζαίοι πιστεύουν ακόμη ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα σταματήσουν να πληρώνουν χωρίς καμιά επίπτωση.

Μακάρι να ήταν έτσι και μακάρι να μην ήταν τόσο σκληρό το καπιταλιστικό σύστημα, όμως έτσι είναι.

Ο Αντώνης Σαμαράς θυσίασε πολλά, λείανε τις γωνίες του, υποχώρησε από προσωπικές θέσεις και από υποσχέσεις που έδωσε. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Μεταξύ του προσωπικού συμφέροντος, της πολιτικής επιβίωσης από τη μια και της διάσωσης της Ελλάδας προτίμησε το δεύτερο. Γι’ αυτό ανέχθηκε το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Γι’ αυτό ανέχθηκε ανθρώπους δίπλα του με τους οποίους δεν έχει καμιά προσωπική σχέση, όπως λέει και η Ντόρα. Γι’ αυτό και υποχώρησε από υποσχέσεις που έδωσε στο Ζάππειο. Όταν όμως παίρνεις πάνω σου τη μεγάλη πρόκληση και βρίσκεσαι εμπρός στο δίλημμα που στο ένα άκρο υπάρχει η σωτηρία της χώρας, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Δεν μας λένε και πολλά τα πλεονάσματα και τα μικροποσά που μπορεί και επιστρέφει πίσω η κυβέρνηση. Μας λέει, όμως, πολλά ότι η Ελλάδα συνεχίζει να είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που δεν έγινε Κολομβία και Αργεντινή. Που δεν σκοτώνεται ο κόσμος στους δρόμους, που δεν χτυπάει άδειες κατσαρόλες, που δεν πάει στο ΑΤΜ και του έχουν βάλει όριο 100 ευρώ την εβδομάδα.

Κυρίως μας λέει πολλά ότι ξαναγεννήθηκε η ελπίδα σ’ αυτό το λαό. Ελπίδα για κάτι καλύτερο αλλά και δύναμη για να αλλάξουν όλα εκείνα που έφεραν την Ελλάδα στην κατάσταση αυτή. Είναι η χρυσή ευκαιρία για όλους μας να θωρακίσουμε την πατρίδα που τόσο αγαπάμε ώστε να μην την ξαναδούμε να παίζει την τύχη της στα χαρτιά. Να μην ξαναγυρίσει στην εποχή των Καννών ή του καλοκαιριού του 2012.

Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο σε μια περίοδο σταθερότητας κι όχι αποσταθεροποίησης που απεργάζονται κάποιοι.

Θα χρησιμοποιήσουμε κλείνοντας μια φράση που σε κάποιους δεν θα αρέσει γιατί την είπε ο Άρης Βελουχιώτης, όμως, έτσι είναι. Είχε πει κάποτε ο Άρης: «Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ»;

Ας το σκεφτούμε καλά αυτό όλοι όσοι μείναμε για να αγωνιστούμε και να κάνουμε καλύτερη την Ελλάδα μας.

==========================================================

H χαλαρή ψήφος δολοφονεί την πατρίδα ή την παραδίδει στα χέρια ανεύθυνων!!!

«Πολύ βουβαμάρα έχει πέσει. Έχουμε εκλογές σε δύο μέρες;» Αυτό είναι το μότο που ακούμε όπου κι αν πηγαίνουμε. Ο κόσμος δείχνει να μην ενδιαφέρεται καθόλου ότι τις επόμενες δύο Κυριακές θα στηθούν κάλπες και ο ελληνικός λαός καλείται να πάρει πολύ σοβαρές αποφάσεις. Πρόκειται για τις πιο βουβεν πρέπει να τλά λόγια:«μπετόν». κι αυτγές εκλογές που έχουμε δει τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ

Δεν είναι μόνο οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες που πρέπει να επιλεγούν με βάση τη σοβαρότητα, το πρόγραμμα και την εμπειρία που έχουν. Είναι και οι ευρωεκλογές που κάποιοι θέλησαν να τις χαρακτηρίσουν πρόκριμα εθνικών εκλογών. Αλλά η ουσία είναι ότι οι εκλογές της 25ης Μαίου κρίνουν και τους εκπροσώπους της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, εκεί που λαμβάνονται πολύ σοβαρές αποφάσεις. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να υπάρξει καμιά χαλαρή ψήφος, γι’ αυτό και ο κόσμος πρέπει να πάει να ψηφίσει.

Θέλει να εκφράσει την οργή του για τα κακώς κείμενα στη χώρα; Ας το κάνει, αλλά μέσα στο παραβάν πρέπει να ξέρει τι είναι εκείνο που επιλέγει.

Θέλει να στείλει μηνύματα σε όλους, ας τα στείλει. Αρκεί να ξέρει τι ακριβώς μηνύματα είναι αυτά.

Οι προκλήσεις είναι πολλές και στις αυτοδιοικητικές και στις ευρωεκλογές. Στις μεν πρώτες το στοίχημα είναι αν θα μπει φραγμός σε όσους πουλάνε «επανάσταση» και αντίσταση στο όνομα της αυτοδιοίκησης. Όχι, οι Περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι δεν είναι μέρος του Μνημονίου όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος πρέπει να ψηφίσει τους ικανούς, εκείνους που θα μπορέσουν να βγάλουν χρυσάφι από το βούρκο της κρίσης. Που θα εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που δίνουν τα λεφτά του ΕΣΠΑ. Αυτούς που δεν θα κοροϊδέψουν τον κόσμο με έργα βιτρίνας αλλά με έργα ουσίας.

Δεν χωράνε πολιτικές σκοπιμότητες στις δημοτικές εκλογές, αλλά σε καμιά περίπτωση αυτό δε σημαίνει ότι οι υποψήφιοι δεν είναι «χρωματισμένοι». Το κακό θα ήταν να είναι… άχρωμοι, όπως αυτοί που εμφανίζονται ανεξάρτητοι, εναλλακτικοί και ψευτοπροοδευτικοί.

Η συμβουλή λοιπόν για τις δημοτικές εκλογές είναι ο κόσμος να πάει να ψηφίσει τους ικανούς και μόνον αυτούς. Τους νέους που έχουν να επιδείξουν έργο κι όχι τους διαπλεκόμενους. Εκείνους που δεν πουλάνε προοδευτιλίκι αλλά κατά βάθος είναι οι πιο συντηρητικοί.

Ειδικά στην Αττική το διακύβευμα είναι μεγάλο και θα κρίνει πολλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Η χαλαρή ψήφος θα ευνοήσει μόνο τον Σγουρό και τον Καμίνη αλλά και όσους δεν καίγονται να πάει να ψηφίσει ο κόσμος και να τους καταδικάσει για την απραξία τους. Η Αττική χρειάζεται αλλαγή, νέα πρόσωπα και φρέσκιες ιδέες και ο κόσμος μόνο με τη μαζική ψήφο του μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Και πάμε στις ευρωεκλογές. Όπως είπαμε κρίνεται η εκπροσώπηση της χώρας στην Ευρώπη και αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο. Ειδικά τώρα που η ψήφος κάθε πολίτη μετράει και δεν είναι απλά στήριξη ενός κόμματος που με λίστα στέλνει τους εκλεκτούς της, ακόμη κι αν είναι άχρηστοι. Ο ελληνικός λαός για πρώτη φορά μπορεί να στείλει τους υποψήφιους που θέλει στην ευρωβουλή και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη λεγόμενη συμμετοχική δημοκρατία.

Επειδή όμως οι ευρωεκλογές χρωματίζουν και τον εκλογικό χάρτη, οι εντυπώσεις πάντα μένουν. Μπορεί να μην πέφτουν κυβερνήσεις με τις συγκεκριμένες εκλογές αλλά στέλνονται μηνύματα που μπορεί να οδηγούν σε κάλπες.

Ο ελληνικός λαός έχει να αποφασίσει για το πιο δρόμο θα πάρει. Το δρόμο της αστάθειας και της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής; Ή το δρόμο της υπευθυνότητας, της συνέχισης της προσπάθειας και της ελπίδας; Ο δεύτερος δρόμος είναι ο πιο δύσβατος αλλά οδηγεί κάπου. Ο πρώτος δρόμος είναι… ασφαλτοστρωμένος αλλά οδηγεί σίγουρα στον γκρεμό.

Καμιά χαλαρότητα λοιπόν η οποία θα ευνοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τις ακραίες δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή. Διότι οι ψηφοφόροι αυτών των κομμάτων είναι «μπετόν». Των κομμάτων της ευρωπαϊκής προοπτικής και της ευθύνης είναι αυτοί που δείχνουν χαλαροί. Με απλά λόγια: Αυτό το 15%-20% που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και κανένα άλλο κόμμα, θα πάει να ψηφίσει και δεν θα απόσχει σε καμιά περίπτωση. Και θα περιμένει και ποσοστό από τους αναποφάσιστους για να σημειώσει μια μεγάλη νίκη.

Όμως, το 20% ή και παραπάνω που ψηφίζει Νέα Δημοκρατία και Σαμαρά δεν πρέπει να χαλαρώσει καθόλου και πρέπει πάση θυσία να πάει στις κάλπες. Διότι απλά παίζεται το μέλλον της χώρας. Ακόμη και αν ο κόσμος έχει προβλήματα και έλλειψη αντοχής μετά από τόσα χρόνια πίκρας, πρέπει να αποφασίσει τι θέλει. Και πρέπει να πάει να ψηφίσει και να μην επιτρέψει με την αποχή του και την ανοχή να ενισχυθούν οι δυνάμεις των άκρων, οι επικίνδυνοι που παίζουν το μέλλον της πατρίδας στα ζάρια γιατί δεν έχουν τίποτε να χάσουν.

Η χαλαρή ψήφος από εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια για ανάκαμψη εντός του ευρώ και χωρίς να βάλει σε περιπέτειες όσα έχει πετύχει εδώ και δεκαετίες, θα είναι δολοφονική. Δεν πρέπει να το επιτρέψει κανείς να δολοφονηθεί η πατρίδα.

Δεν πρέπει το «κόμμα του καναπέ» να αφήσει τη μοίρα της Ελλάδας στο «κόμμα της ανευθυνότητας».

===============================================

===============================================

Κύριε Αντώνη Σαμαρά,τώρα σε χρειάζομαι δίπλα μου ,αργότερα πεθαίνω και μόνος μου

Κύριε Σαμαρά!!!!

Όταν έρθει η ώρα των Εκλογών και θα μου ζητάς την ψήφο μου ,δεν θέλω να βρεθώ στη δυσάρεστη θέση για να σε ρωτήσω!!!

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν μου έκοβαν το μισθό και τη σύνταξη?



Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν μου έπαιρναν τα δικά μου λεφτά από τις Επικουρικές συντάξεις?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν μου έβαζαν τα χαράτσια και λήστευαν το εισόδημα μου?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,ότι με ανάγκαζαν να κλείσω το μαγαζάκι μου και να βρεθώ στην ανεργία?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν πεινούσα και πέθαινα από την πείνα?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν φώναζα για το δικαίωμα μου για εργασία?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά ,όταν το ΠΑΣΟΚ ,ο ΓΑΠ και τώρα ο Παπαδήμος με βίαζαν,με εξαθλίωναν ,με εξευτέλιζαν και με άφηναν στην τύχη μου?

Που ήσουν Αντώνη Σαμαρά και χίλιες άλλες ερωτήσεις ακόμη,όταν,όταν,όταν!!!!

Δε ήσουν κοντά μου,δεν σε ένοιωσα δίπλα μου,δεν με άκουγες που φώναζα,δεν σε είδα μπροστάρη στους αγώνες στα πεζοδρόμια και στις Πλατείες!!!

Ήσουν απών,μόνο στα γραφεία στη Συγγρού σε έβλεπα μέσα από τις Τηλεοράσεις!!

Αν δεν βγείς μπροστά,να με προστατέψεις τώρα που καίγομαι,δεν θα σε χρειάζομαι όταν θα μου έχουν κάψει το σπίτι,θα μου έχουν διαλύσει την οικογένεια ,θα με έχουν εξαθλιώσει....Πεθαίνω και μόνος μου!!!!

Για να μην σε ρωτήσω όλα αυτά και για να μην σε στείλω κι εσένα στο Διάολο,βγες τώρα και συμπορεύσου με τον βασανισμένο λαό,διαφορετικά θα σε στήσω κι εσένα στον τοίχο!!!

Νίκος Παπαχρήστος

Μετά λόγου γνώσεως όσων σκέφτομαι και τα φωνάζω δυνατά!!!!

====================================================================

====================================================================

Ποιοι τολμάνε να βρίζουν τον Σαμαρά;

Θα ήταν πολύ εύκολο για τον Σαμαρά να πολεμήσει τα μνημόνια, να καταγγείλει τους δανειστές, να κηρύξει στάση πληρωμών. Θα μπορούσε κυβερνά σήμερα με 180 βουλευτές. Θα ήταν εύκολο να βγάζει καταγγελτικούς λόγους και να το παίζει μάγκας όπως ο Τσίπρας αλλά όλα αυτά σε μια χώρα που σήμερα δεν θα ήταν αυτή που είναι. Προτίμησε όμως να σώσει την Πατρίδα σε βάρος των δικών του φιλοδοξιών!!!

Η εντύπωση που επικρατεί γενικώς στο Διαδίκτυο για το Antinews είναι ότι πρόκειται για «σαμαρικό» site. Μεγάλο λάθος. Δεν είμαστε «Σαμαρικοί». «Σαμαρόφρωνες» είμαστε. Και όποιος δεν μπορεί να καταλάβει την μεγάλη διαφορά δεν θα καταλάβει ποτέ αυτό το site.

«Σαμαρόφρων» είναι αυτός που πιστεύει στις αξίες που ενέπνευσε ο Σαμαράς , που βάζει αυτές τις αξίες πάνω από τον ίδιο, που συνθέτει και προσφέρει υπεραξία και δεν κυνηγά θέσεις. Είμαστε άλλωστε υπερήφανοι που κανένας από εμάς ούτε επιδίωξε ,ούτε πήρε, θέση.

Δεν ήταν εύκολη η πολύχρονη σχέση μας με τον Σαμαρά. Όσοι αμφιβάλουν μπορούν να αναζητήσουν την αρθρογραφία μας για την επάνοδο της Ντόρας (Ρέκβιεμ για ένα όνειρο ), την συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου, την συγκυβέρνηση με τον Βενιζέλο και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα καθημερινά ζητήματα διακυβέρνησης. Και δεν αναφέρομαι σε δημοσιογραφικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό.

Δεν πάψαμε όμως στιγμή να τιμούμε και να εμπιστευόμαστε την πολιτική εντιμότητά του, το θάρρος και την αυτοθυσία του, την κουλτούρα και την ευγένειά του. Πως μπορείς άλλωστε να μην εμπιστευτείς τον άνθρωπο που έχασε το μάτι του για την Ελλάδα; Έναν πολιτικό που «πεθαίνει» κάθε μέρα για την Ελλάδα;

Γιατί μου ήρθε να τα γράψω όλα αυτά; Γιατί αγανακτώ καθημερινά με τις πολιτικά ανεπίδεκτες και ηθικά απαράδεκτες επιθέσεις που του γίνονται σε προσωπικό επίπεδο. Τι υποχείριο των ξένων, τι Μερκελιστή, τι προσωπικό της Μέρκελ και τι καταστροφέα της Ελλάδας τον αποκαλούν και συνήθως ο πρωθυπουργός δεν απαντά.

Άλλωστε, από το επίπεδο των υβριστών καταλαβαίνει κανείς αν πρέπει να ασχοληθεί ή όχι. Άνθρωποι που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, που δεν έχουν προσφέρει ούτε το ελάχιστο στην πατρίδα και που συνήθως της βάζουν τρικλοποδιές. Γιατί θα πρέπει να απαντά λοιπόν ο κ. Σαμαράς σε υβριστές που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προσπαθούν να καταστρέψουν την Ελλάδα;

Σκεφτείτε μόνο τα βασικά πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προεξάρχοντος του Αλέξη Τσίπρα, τα οποία βρίζουν τον Σαμαρά όπου βρεθούν κι όπου σταθούν.

Κάποιοι είναι απλώς ανίδεοι και άσχετοι με την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας και δεν αξίζει να ασχολούμαστε μ’ αυτούς.

Κάποιοι άλλοι είναι απλά απάτριδες. Δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Ελλάδα, την βλέπουν απλά σαν ένα συμπλήρωμα, σαν μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη. Είναι αυτοί οι δήθεν διεθνιστές που δεν έχουν πρόβλημα να μιλήσουν για τουρκικές και μακεδονικές μειονότητες ή που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τις ορδές των μεταναστών που έχουν κατακλύσει τη χώρα.

Υπάρχουν βεβαίως και οι μπαχαλάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι «μπροστινοί» της εποχής των «Αγανακτισμένων» που βρήκαν στέγη στην Κουμουνδούρου. Αφού δεν κατάφεραν να διαλύσουν την Ελλάδα με κινητοποιήσεις και επεισόδια, δίνουν τώρα την τελική τους μάχη πιο ορθολογικά, όχι με μάχες σώμα με σώμα αλλά με βασικό όπλο της κατάληψη της εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που καίνε ή που στηρίζουν όσους καίνε την Αθήνα γιατί έτσι στέλνουν το… επαναστατικό τους μήνυμα. Και είναι οι ίδιοι που υβρίζουν και όσους δίνουν πολύωρες μάχες για να σωθεί η χώρα από μια ανεπανάληπτη καταστροφή.

Είναι ακόμη οι αριστεροί με τις γεμάτες τσέπες, οι Κολωνιακιώτες που μπέρδεψαν τις γειτονιές και κατέβηκαν προς τα Εξάρχεια. Αυτοί που κάθε μέρα κατακεραυνώνουν τον καπιταλισμό και το βράδυ τρώνε και πίνουν στην υγεία των κορόιδων τα χρήματα που κέρδισαν στο χρηματιστήριο, στις κομπίνες ή στις αγορές μετοχών των…. κακών ξένων τραπεζών.

Είναι οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές και οι αποτυχημένοι Πασόκοι που θέλουν να ξαναστήσουν το κράτος της ρεμούλας, του ρουσφετιού και της συνδικαλιστικής καφρίλας.

Είναι τέλος οι επαγγελματίες υβριστές που η Αριστερά έχει γεννήσει πολλούς τέτοιους στην ιστορία της. Κάνουν καλά τη δουλειά τους και συνήθως κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες. Είναι οι απόγονοι της μαύρης περιόδου του ΚΚΕ που «κάρφωνε» συντρόφους, αποκήρυσσε πραγματικούς αγωνιστές, έστησε κομματικά δικαστήρια, διέγραφε τους αμφισβητίες της πολιτικής ορθότητας του Κόμματος, έκανε ήρωες δολοφόνους όπως ο Στάλιν ή μετριότητες όπως ο Ζαχαριάδης. Όλοι αυτοί βρήκαν άξιους εκπροσώπους και σήμερα επιχειρούν να στήσουν τη νέα Ελλάδα που τόσο ονειρεύονται.

Μαζεμένοι όλοι οι παραπάνω στον ΣΥΡΙΖΑ μας κουνάνε το δάχτυλο και μας μέμφονται γιατί δεν είμαστε ίδιοι μ’ αυτούς. Αλλά το κυριότερο, όλος αυτός ο πολιτικός συρφετός αποφάσισε να τα βάλει προσωπικά με τον Αντώνη Σαμαρά, να το στοχοποιήσει και να τον υβρίσει με κάθε τρόπο.

Ποιον, αυτόν που έχει αποδείξει ότι πάνω απ’ όλα βάζει την πατρίδα. Που διαπραγματευόταν επί ώρες με τους δανειστές έχοντας πνευμονία. Που εργάζεται 24 ώρες το 24ωρο συμπληρώνοντας τις ανεπάρκειες υπουργών και στελεχών.

Αλλά το κυριότερο: Που έχει θυσιάσει πολλά περισσότερα για να σωθεί η χώρα. Θα ήταν πολύ εύκολο για τον Σαμαρά να πολεμήσει τα μνημόνια, να καταγγείλει τους δανειστές, να κηρύξει στάση πληρωμών. Θα μπορούσε να μην έχει συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου και να κυβερνούσε σήμερα με 180 βουλευτές. Θα ήταν εύκολο να βγάζει καταγγελτικούς λόγους και να το παίζει μάγκας όπως ο Τσίπρας αλλά όλα αυτά σε μια χώρα που σήμερα δεν θα ήταν αυτή που είναι.

Διότι χάρη στις αγωνιώδεις προσπάθειες του πρωθυπουργού και 5-6 ταλιμπάν δεν είναι αυτή τη στιγμή η χώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας. Ο λαός περνά δύσκολα αλλά δεν βγήκε να βαράει τις κατσαρόλες όπως στην Αργεντινή. Δεν έχουμε γίνει Βουλγαρία ακόμη και παρά την σκληρή λιτότητα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων είναι πολύ υψηλότερο από όλων των βαλκανικών κι όχι μόνο χωρών. Και βεβαίως, δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.

Πώς λοιπόν οι άθλιοι υβριστές στοχοποιούν μια κυβέρνηση που ενώ θα μπορούσε να κυβερνά πάνω σε αποκαΐδια επέλεξε να δώσει τη μάχη για τη σωτηρία της Ελλάδας; Πώς λοιπόν οι απάτριδες υβρίζουν τον Σαμαρά που έχει χάσει προσωπικά και πολιτικά με μόνο σκοπό να κρατήσει την πατρίδα όρθια;

Με ποιο δικαίωμα άνθρωποι που έχουν κάνει τα πάντα για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μπανανία της πρώην σοβιετίας να καταγγέλλουν τον πρωθυπουργό και να του αφαιρούν το δικαίωμα να παλέψει για μια καλύτερη χώρα;

Ασφαλώς και δεν έχουν γίνει όλα σωστά. Πολλά λάθη, πισωγυρίσματα και τακτικές που παρέπεμπαν σε εποχές που πρέπει να ξεχάσει η χώρα. Προφανώς και κάποιοι στην κυβέρνηση δεν θα πρέπει να είναι περήφανοι για το έργο τους. Αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υβρίζει τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα που ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης μαζί με ορισμένους αφανείς ήρωες που κάποτε θα πρέπει να πάρουν παράσημο για όσα έχουν κάνει. Άνθρωποι που έχασαν την προσωπική τους ζωή, την υγεία τους, καριέρες με τεράστιους μισθούς προκειμένου να βάλουν ένα λιθαράκι στη σωτηρία της πατρίδας.

Και ειδικά ο Σαμαράς, το αναφέραμε και πιο πάνω, θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός πολύ πιο ισχυρής κυβερνητικής πλειοψηφίας που δεν θα είχε ανάγκη τον κάθε Βενιζέλο. Πόσο εύκολο είναι να είσαι δημοφιλής την ίδια ώρα που η χώρα σου γίνεται ερείπια, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του το γνωρίζουν καλά.

Αλλά το ξέρει και ο Σαμαράς και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να κάνει παρέλαση σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσει προσωπικές και πολιτικές φιλοδοξίες. Και ίσως γι’ αυτό και μόνο να αξίζει μια ευκαιρία που του στέρησε ο ελληνικός λαός πριν δύο χρόνια. Την ευκαιρία να είναι πιο ισχυρός και να πατά σε πιο στέρεες βάσεις που θα του δώσουν ώθηση να διορθώσει και τα δικά του λάθη. Άλλωστε ο κόσμος περιμένει καλύτερες ημέρες και λιγότερα λάθη, κι ένα τέτοιο είναι η αδυναμία της ΝΔ να κυβερνήσει χωρίς τα βαρίδια του ΠΑΣΟΚ.

Εν πάση περιπτώσει οι επικείμενες εκλογές δεν κρίνουν ακριβώς την ίδια την κυβέρνηση αλλά θα δώσουν το στίγμα που θέλει ο κόσμος. Και το δίλημμα είναι αν θα δώσουν δύναμη σε όσους έδωσαν αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας και στους υβριστές που έχουν σχέδιο καταστροφής της.