Σοφία Βέμπο,Μίμης Τραϊφόρος!!!!!

Το ποίημα που ακολουθεί γράφτηκε στη μνήμη της Αξέχαστης Μεγάλης Κυρίας

ΣΟΦΙΑΣ ΒΕΜΠΟ και για τον άνδρα της ΜΙΜΗ ΤΡΑΪΦΟΡΟ

Αφιέρωμα στην αξέχαστη Σοφία Βέμπο!!!!

Είναι ένα μικρό ποίημα μου,που έγραψα το βράδυ που κοιμήθηκε η Μεγάλη Ελληνίδα!!!

Δεν είμαι ποιητής,αλλά αυτά τα λόγια,βγήκαν από την καρδιά μου!!!

Χάσαμε τη μάνα μας,όλα τα ορφανά του Έπους του 40 πενθούν!!!

Είχα την τιμή και τη χαρά,να φάω μαζί της ένα βράδυ στην Πάτρα στην Ταβέρνα Εύα!!!!!

===================================================

ΔΥΟ ΔΕΝΔΡΑ ΔΥΟ ΖΩΕΣ

Δυο κλώνους έπιασε ο Θεός και φύτεψε στη γή

τους έβαλε κοντά – κοντά για νάχουν συντροφιά.

Οι κλώνοι μεγαλώσανε και γίναν δεντριά

μα η ζωή τους πότιζε με βάσανα  πολλά.

---------------

Έγερνε τόνα δεντρί στην αγκαλιά του άλλου

και του ψιθύριζε γλυκά να μη φοβάται μπόρες 

κι όταν φυσούσε ο βοριάς τα αγκάλιαζε σφιχτά

και άντεχαν της συμφοράς τις ώρες.

--------------

Πέρασαν χρόνια, γέρασαν και αποκαμωμένα,

στ΄ανέμου την οργή δεν άντεξε το ένα,

λύγισε και ακούμπησε στης γης την αγκαλιά

χάθηκε μια για πάντα του άλλου η συντροφιά.

----------------

Είδε ο Θεός τη συμφορά της μοναξιάς τον πόνο,

το δέντρο που απόμεινε αντέξει τώρα μόνο,

αλαφιασμένο να γυρνά τους κλώνους του στη γη,

και τα λουλούδια να σκορπά να κλίσει την πληγή.

---------------

Είδε ο Θεός μύριες ψυχές στο ξέφωτο να κλαίνε ,

για τη σκιά που έχασαν απ το δεντρί σου ΒΕΜΠΟ

κι έμειναν μόνες και ορφανές χωρίς την ομορφιά

μα πιο πολύ να κλαίνε για σε, τα ορφανά παιδιά.

--------------

Είδε ο Θεός τη μοναξιά και στέριωσε στη γη,

τις ρίζες πιο βαθειά στο μοναχό δεντρί ,

και είπε να μην χτυπούνε επάνω του οι μπόρες,

νάχει ζωή να τραγουδά τις πιο πολλές του ώρες,

τραγούδια για το ταίρι του ,για πάντα στους αιώνες.

--------------

Το άκουσαν όλα τα πουλιά και πέταξαν στους κλώνους,

κι άρχισαν το τραγούδι τους, για τούτο εδώ το δώρο,

δώρο Θεού για τη ζωή, στο ΜΙΜΗ ΤΡΑΪΦΟΡΟ

Νίκος Παπαχρήστος