Αύριο τα παιδάκια θα τρέχουν από πόρτα σε πόρτα να λένε τα κάλαντα,με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάποιο φιλοδώρημα!!!!
Θα ζωγραφίζονται χαμόγελα ευτυχίας στα πρόσωπα τους,όταν απλώνοντας το χέρι,θα βλέπουν να τους προσφέρεται κάποιο χρηματικό ποσό!!!!
Θα μουτρώνουν και ίσως και να κακολογούν,όταν ακούνε να τους λένε..."Μας τα είπαν άλλοι"!!!
Ένα χαμόγελο από τα παιδιά,δεν πληρώνεται με τίποτε!!!!!!
Αγοράστε χαμόγελα και ευτυχία με λίγα έστω κέρματα!!!!!
Περνάμε δύσκολες μέρες,ας μην είμαστε τσιγκούνηδες στα παιδιά,είναι η χαρά τους και ας μην την στερήσουμε!!!
Θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια,που και τότε ο κόσμος είχε φτώχεια αλλά έδινε σε μας τα παιδάκια ότι είχε,χρήματα αλλά και αβγά!!!!
Εγώ σταμάτησα να λέω τα κάλαντα στο χωριό μου όταν ήμουν 10 χρονών!!!
Δεν είχαν χρήματα να μου δώσουν οι συγχωριανοί μου και μου έδιναν αβγά!!!
Ανόητος τότε και ελπίζοντας πως θα μου δώσουν χρήματα,δεν είχα ένα καλαθάκι μαζί μου να βάζω τα αβγά!!!
Τα έβαζα στις τσεπούλες μου και έτρεχα να προφτάσω το άλλο σπίτι!!!
Χωρίο,με πέτρες τότε στους δρόμους,μπερδεύτηκαν τα κρύα ποδαράκια μου και σωριάστηκα στο χώμα!!!!
Καταστροφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έσπασαν όλα τα αβγά που είχα στις τσέπες μου,χτύπησα στα πόδια μου και από το κρύο πάγωνε το αίμα μου στα χτυπημένα πόδια μου........
Γύρισα στο σπίτι κλαίγοντας και από τότε δεν είπα ποτέ τα κάλαντα!!!!
Θέλω όμως να τα ακούω κάθε χρόνο από τα παιδάκια και να γεμίζω την καρδιά μου από ευχαρίστηση!!
Τα περιμένω πως και πως αύριο!!!!
Αναμνήσεις μου......................................................
Θα ζωγραφίζονται χαμόγελα ευτυχίας στα πρόσωπα τους,όταν απλώνοντας το χέρι,θα βλέπουν να τους προσφέρεται κάποιο χρηματικό ποσό!!!!
Θα μουτρώνουν και ίσως και να κακολογούν,όταν ακούνε να τους λένε..."Μας τα είπαν άλλοι"!!!
Ένα χαμόγελο από τα παιδιά,δεν πληρώνεται με τίποτε!!!!!!
Αγοράστε χαμόγελα και ευτυχία με λίγα έστω κέρματα!!!!!
Περνάμε δύσκολες μέρες,ας μην είμαστε τσιγκούνηδες στα παιδιά,είναι η χαρά τους και ας μην την στερήσουμε!!!
Θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια,που και τότε ο κόσμος είχε φτώχεια αλλά έδινε σε μας τα παιδάκια ότι είχε,χρήματα αλλά και αβγά!!!!
Εγώ σταμάτησα να λέω τα κάλαντα στο χωριό μου όταν ήμουν 10 χρονών!!!
Δεν είχαν χρήματα να μου δώσουν οι συγχωριανοί μου και μου έδιναν αβγά!!!
Ανόητος τότε και ελπίζοντας πως θα μου δώσουν χρήματα,δεν είχα ένα καλαθάκι μαζί μου να βάζω τα αβγά!!!
Τα έβαζα στις τσεπούλες μου και έτρεχα να προφτάσω το άλλο σπίτι!!!
Χωρίο,με πέτρες τότε στους δρόμους,μπερδεύτηκαν τα κρύα ποδαράκια μου και σωριάστηκα στο χώμα!!!!
Καταστροφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έσπασαν όλα τα αβγά που είχα στις τσέπες μου,χτύπησα στα πόδια μου και από το κρύο πάγωνε το αίμα μου στα χτυπημένα πόδια μου........
Γύρισα στο σπίτι κλαίγοντας και από τότε δεν είπα ποτέ τα κάλαντα!!!!
Θέλω όμως να τα ακούω κάθε χρόνο από τα παιδάκια και να γεμίζω την καρδιά μου από ευχαρίστηση!!
Τα περιμένω πως και πως αύριο!!!!
Αναμνήσεις μου......................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου